640430_พุทธศาสนาตามภูมิ - ธรรมวิจัยให้รู้ความต่างในวิญญาณฐิติ 7

 รายการ พุทธศาสนาตามภูมิ
วันศุกร์ที่ 30 เมษายน 2564

ณ บวรราชธานีอโศก

ชมการบันทึกวิดีโอเทป
ฟังเทปบันทึกเสียง

          สมณะเดินดินว่า…วันนี้วันศุกร์ที่ 30 เมษายน 2564 ที่บวรราชธานีอโศก วันนี้ประเทศไทยก็มีสถานการณ์ covid ที่ยอดผู้ติดเชื้อลดลง แต่ประเทศอินเดียคนเสียชีวิตมากต้องเอามาเผากันข้างถนนแล้ว และมีข่าวใหญ่ของประเทศอิสราเอลที่คนไปร่วมงานกันหลายหมื่นคน มีเหยียบกันตาย 44 คนบาดเจ็บอีกกว่า 150 คน อิสราเอลเพิ่งฉลองว่าประเทศฉีดวัคซีนไปถึง 70% ตอนนี้ก็เหมือนกับเป็นการปลดปล่อย การกดข่มไว้มานาน รอดจากโควิดได้ แต่ก็ไม่รอดจากการไปฉลอง ส่วนอินเดียระบาดหนักมีการแพร่เชื้อโควิดสายพันธุ์ใหม่ด้วย

พ่อครูว่า…พ่อครูยกมะม่วงลูกโตมาให้ดู มีผลไม้อีกหลายอย่างที่เอามาประดับโต๊ะ

 

SMS วันที่ 25 เม.ย. 2564

 

_อังเคิลน้อย : นศ.หนุ่มมีสภาวะ ซึมเศร้า ดิ่งชั้น 6 ห้างดังย่านพระราม 3 ร่างกระแทกพื้นดับสลดเสียดายจัง ถ้าเขาได้ได้พบพระพุทธศาสนาที่แท้จริงอย่างที่ชาวอโศกได้พบ เขาคงไม่ตาย

พ่อครูว่า…ก็จะทำไงได้ เราก็เดินทางไปตามสายวิบากผู้ที่จะได้มาพบอโศกก็ไม่ใช่ว่าจะธรรมดานะต้องมีบารมีพอสมควร

 

_ตุ๊ก อัศวิน : วันอาทิตย์ที่แล้วพลาดติดตามฟังธรรมสดจากพ่อครู..ด้วยไม่ทราบว่าย้ายมาเทศน์ตอนเช้า แต่ได้ติดตามฟังย้อมหลังจนได้..จึงขอกราบขอบพระคุณทีมสื่อที่ทำให้สามารถติดตามฟังธรรมะดีๆย้อนหลัง..โดยไม่จำกัด กาละ สถานที่และโอกาส..กราบอนุโมทนา/สาาาาธุเจ้าค่ะ

 

_มั่นใจพุทธ บุญเสร็จ : เรื่องคนมาเอาของที่ตู้ปันสุขนั้น เป็นอย่างที่พ่อท่านพูดทุกอย่าง ลูกเห็นจริงตามนั้น เพราะเห็นอยู่ทุกวัน เพราะหน้าบ้านมีตู้ปันสุขตั้งไว้ตั้งแต่โควิทครั้งแรกจนถึงปัจจุบัน มีของใส่ให้เกือบทุกวัน คนที่เป็นFCตู้ปันสุข คือคนเดิมๆ พฤติกรรมเดิมๆ แรกๆมีขัดข้องในใจต่อสิ่งที่เขากระทำ เพราะอยากให้ถึงมือผู้อื่นบ้าง แต่บัดนี้กลับรู้สึกได้ถึงความเมตตาที่มีต่อพวกเขา โดยคิดว่าสิ่งที่เราต้องการเกื้อกูล เราได้ทำสำเร็จแล้ว เขาก็มาตามหน้าที่เขา ต่างบรรลุผลทั้งสองฝ่าย ก็เลยวางใจได้ ทั้งหมดทั้งมวลก็ด้วยอานิสงค์จากการฟังธรรม ทบทวนธรรมบ่อยๆ  ขอน้อมกราบขอบพระคุณพ่อท่านอย่างสูงสุด ตลอดถึงสมณะ สิกขมาตุ ทุกรูป รวมถึงผู้มีธรรมในใจทุกคน และขอบคุณFCตู้ปันสุขด้วย ที่ช่วยกระแทกผัสสะ ให้ได้เห็นขยะในจิต จนสามารถกวาดล้างให้สะอาดขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ 🌾ของแจกฟรี มีเท่าไหร่ก็ไม่พอ🙏🏻🙏🏻🙏🏻

พ่อครูว่า…ของแจกฟรีมีเท่าไหร่ก็ไม่พอหรอกเพราะคนตะกละไม่รู้จักพอมันก็เอาไปไม่รู้จักพอก็ค่อยๆศึกษาไปอย่างนี้แหละ เราก็จำนน ก็หาทางจะเตือนสติเขาต่างๆนานา อาตมาว่า เช่นเอากล้องไปตั้งไว้ให้เขาเห็นกล้องก็จะรู้จักเหนียมบ้าง ดีเหมือนกันนะ เอาไปตั้งๆไว้ ก็ไม่ใช่จับผิดเขาหรอก แต่ว่าให้เขาสำนึกบ้าง บางคนอาจจะไม่สำนึก กล้องจับก็จับไปก็ได้นะเราก็จะได้รู้ว่า คนนี้คงจะสอนยาก (สู่แดนธรรมว่า…บางทีกล้องอาจหายไปด้วย) กล้องไม่ได้ปันสุขด้วยนะ

 

_สว่างแสง ขวัญดาว : น้อมกราบนมัสการพ่อครูด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ เมื่อวันที่ ๒๓ เมษายน ลูกได้นั่งฟังพ่อครูเทศท์ แม่อายุ ๘๕ ปีก็นั่งอยู่ด้วยค่ะ พอถึงตอนพ่อครูเทศท์ถึงว่า หลวงปู่มั่นปฏิบัติผิดทาง พระพุทธเจ้าสอน และหลวงปู่มั่น หลวงปู่เสา เป็นพวกเดียรถีย์ แม่ก็พูดขึ้นว่า "เฮ็ดจั่งได๋น้ออ..อยากให้คนมานั่งฟังพ่อครูเทศท์เด้.. (แม่เว้าอิสานค่ะ)พอรุ่งเช้าลูกก็เอาประเด็นที่แม่พูด พูดกับแม่ว่า ที่แม่อยากให้คนมาฟังพ่อครูเทศท์นั่นแม่คิดถูกแล้ว และลูกก็ยังบอกกับแม่ว่าที่พ่อครูเทศท์สอนทุกวันนี้พ่อครูไม่ได้เทศท์เพื่อล่าบริวาร พ่อครูเทศท์เพื่อขัดเกลาคน ให้รู้อะไรผิด อะไรถูก ลูกก็ยังบอกแม่อีกว่า ลูกเคยอ่านเจอที่พ่อครูเทศท์ว่าพ่อครูจะช่วยคนที่มีปัญญาก่อน แล้วแม่ก็ถามลูกว่า"คนมีปัญญาจั่งได๋" ลูกตอบแม่ตามความที่ลูกมีปัญญาน้อยและตามความเข้าใจของลูกว่า คนที่มีปัญญาก็อย่างเรานี่ไงแม่ ที่เรามาศรัทธามาปฏิบัติตามพ่อครู ลูกอยากให้แม่ชัดเจนว่า คนมีปัญญาคือคนแบบไหน ลูกกราบนิมนต์พ่อครูเมตตา ช่วยอธิบายให้สมบูรณ์ว่า คนที่มีปัญญาที่พ่อครูช่วยนั้นคืออย่างไร ให้แม่ได้เข้าใจชัดเจนด้วยค่ะ น้อมกราบพ่อครูด้วยเศียรเกล้าค่ะ

พ่อครูว่า…ก็แปลว่าคนที่ไม่มาเข้าใจไม่มาฟังอาตมายังแย้งอยู่ก็ยังไม่มีปัญญา

อาตมาจะต้องอธิบายเรื่องปัญญานี้ให้คนเข้าใจอีกนาน คงสนองความต้องการจะให้อาตมาอธิบายเดือนนี้ให้คนเข้าใจว่าปัญญาเป็นอย่างไรและคนฟังก็จะเข้าใจได้เลยจบ ยังไม่หรอก เพราะว่าปัญญาเป็นเรื่องลึกซึ้งซับซ้อนมาก ปัญญาเป็นโลกุตระ แล้วโลกียะกับโลกุตระต่างกันอย่างไรก็ต้องขยายความอีกไปเรื่อยๆ จนกว่าจะครบกระบวนการของโลกุตระกับ

โลกียะว่าต่างกันอย่างไร เอาน่าเอาให้เสร็จก่อน ที่จริงก็สำเร็จรายทางไปเรื่อยๆ แต่คนก็ยังเข้าใจไม่ได้ครบรอบ ไม่ค่อยจะชัดเจน ก็ค่อยๆว่าไป ก็ค่อยๆติดตามฟังก็แล้วกัน เพราะปัญญานี้มันคือความรู้ที่ครบกระบวนการของโลกุตรธรรม มันยังไม่ครบก็ต้องสงสัย วิจิกิจฉาอยู่อย่างนั้น ยังติดนิดๆหน่อยๆ อาตมาจะหยิบปัญญา 8 มาเขียนเป็นหนังสืออีกเล่มเลยนะ นี่ก็กำลังเขียนรวมคนจะมีธรรมะได้อย่างไรอยู่ ก็ต้องขอฝากไว้ก่อนโอฬาร

 

ตัดคอถวายพระพุทธเจ้าเป็นบาปไหม

_ฟ้าพรห์มไพร นาวาบุญนิยม : พ่อท่านคะอยากเรียนถามพ่อท่านว่า..พระที่ตัดคอตัวเองเพื่อถวายเป็นพุทธบูชาบาปมั้ยคะ..ถือว่าจิตเป็นกุศลมั้ย

พ่อครูว่า…ตอบ บาป บาปเต็มที่ เป็นกุศลไหม ไม่เป็นเลย อย่าอุตริกระทำ ไม่เป็นประสาเลย โง่เต็มที่เลย โดยไปเอาแง่เชิงประเด็นที่ดูเท่ๆ ตัดหัวถวายพระพุทธเจ้า แล้วคุณตัดไปทำไม ตัดคุณก็ตายทิ้งไปเฉยๆ ถวายพระพุทธเจ้าและพระพุทธเจ้าต้องการให้คนตายทิ้งไปเฉยๆหรือ อย่าทำเท่มาเป็นถวายเลย ท่านไม่ต้องการให้คนมาตายทิ้งฟรีๆ ไปถวายท่านทำไมท่านไม่ต้องการอะไรแล้ว ท่านให้คุณเกิดปัญญา แล้วทำไมโง่หนักเข้าไปอีก ท่านต้องการให้ฉลาดให้รู้ว่า เออ..สงวนรักษาขันธ์แล้วศึกษาปฏิบัติตนให้พัฒนาไป ได้ร่างมาเป็นคนก็เป็นกุศลหนักหนาแล้ว แล้วมาพบพระพุทธศาสนาด้วย ก็ยังทำโง่ไปตัดหัวถวายอีกนี่คือความโง่ มันคือมิจฉาทิฏฐิซ้อน ว่าดีว่าเท่สุดยอด ฆ่าตัวตายถวายพระพุทธเจ้าอย่างนี้ พระพุทธเจ้าไม่เคยส่งเสริม อันนั้นเป็นเล่ห์เหลี่ยมของผู้ที่เป็นศาสดาอื่น

 

_สติพล จนพัฒนา : **การแจกของกับคนขี้โลภหรือแจกอาวุธให้กับโจรจะต่างอะไรกัน..เป็นการส่งเสริมคนที่ไม่ดีหรือเปล่าหรือว่ากรรมใครกรรมมันครับ?!.

พ่อครูว่า…มันก็ต่างกันอยู่บ้าง ค่อยๆมีกลวิธีอะไรซับซ้อนที่จะต้องให้เขารู้สึกตัว ก็ต้องแก้ไขจากคนที่เขาทำผิดทำชั่วนี่แหละให้ค่อยๆรู้สึกตัวและค่อยๆกลับ ก็ต้องทำด้วยกรรมดีไปทำให้คนเจริญไม่ใช่ไปเอากรรมชั่ว

ก็กรรมใครกรรมมัน ก็ถูกเป็นกำปั้นทุบดิน แต่ก็ค่อยๆกระทำถ้าเผลอว่ามีแต่คนแบบนี้ไม่มีคนอื่นให้พัฒนาเลยเราก็คงต้องไปทำ แต่เราจะไปบังคับว่ามีคนเดียวคนอื่นไม่เกี่ยวไม่ได้คนอื่นก็ต้องได้ คนอื่นเขาก็สำนึก ดีไม่ดีเขาก็จะเกิดมาช่วยในการที่เอามาใส่กระท่อมปันสุขให้คนอื่นเขามีเขาก็เอามาใส่ด้วย มันก็จะเกิดพัฒนาการ ส่วนคนที่เป็นแบบนี้ก็เป็นวิบาก ถือว่าเป็นวิบากของเขา

 

SMS วันที่ 26-27 เม.ย. 2564

 

_ตุ๊ก อัศวิน : พ่อครูเป็นผู้เยี่ยมในพุทธภพ(ในกาละนี้) ท่านไม่ต้องเตรียมตัวในการแสดงธรรม เพราะท่านคือธรรมสามีตัวจริง เสียงจริง !!!ยิ่งกว่าพระไตรปิฎกเคลื่อนที่เพราะท่านมีสภาวะธรรมรองรับ สามารถแสดงธรรมที่ถูกต้องตรงธรรมในที่ทุกสถาน..ในกาลทุกเมื่อ / ขอน้อมกราบ_/\_สาาาาธุการด้วยความเคารพยิ่ง..เจ้าค่ะ

พ่อครูว่า…คนนี้ก็มองอาตมาในเชิงเข้าใจเพิ่มขึ้นๆ แต่อย่าเพิ่งยกย่องอะไรมาก คนจะเข้าใจอย่างคุณมีไม่มาก

 

_ตุ้ม พรทิพย์ : ไม่เคยได้ยินใครอธิบายกระจ่างแจ้งอย่างนี้มาก่อนเลยค่ะ

 

_สมรัก มากเกลื่อน : อธิบายมากชัดครับ (เทศน์เช้าวันจันทร์ที่ 26)❤️❤️❤️❤️

 

_Ka Por (ข้า พอ) : กลิ = กิเลส ใช่ไหมคะ

พ่อครูว่า…ใช่ กลิ ก็คือกิเลส กิเลส คำสองคำนี้คือคำเดียวกัน แต่ทีนี้สลับพยัญชนะ ยืนยันขณะเป็นนามเป็นรูป เป็นกลิ ก็ยืนยันตัวตน พอเป็นกิเลส

 

_แก่นนวน มาลัยขวัญ : กายคือรูป+นาม เป็นที่อาศัยของกลิ

 

กินเหล้าไม่ทำให้บรรลุอรหันต์แต่เป็นอรหันต์แล้วกินเหล้าได้

_Sutas Supapattarnon (สุทัศ สุภาภัทรานนท์) : อรหันต์กินเหล้าทำไมบรรลุใด้

พ่อครูว่า…อรหันต์กินเหล้าหนักบรรลุไม่ได้  แต่อรหันต์ที่บรรลุแล้วกินเหล้าได้ถ้าจะต้องกินเหล้า ในตำนานจีนก็มีอรหันต์จี้กง กินเหล้าแล้วไปเที่ยวโปรดสัตว์แล้วก็กินเหล้าไป ก็เป็นเรื่องพิเศษเป็นกรณีไปสำหรับบุคคลที่ถนัดอย่างนั้น ตนเองก็มีความเก่งชำนาญพิเศษในทางนั้น ก็ไปโปรดคนขี้เหล้า มีความรู้มีปฏิภาณปัญญา มีวิธีการในการที่จะโปรดคนขี้เหล้าด้วย ก็ไปเมากับเขา แต่ท่านเมาท่านไม่เมาท่านเมาท่านมีสติ เรื่องความเมานี้ อาตมาก็เคยพูดถึงตัวเองเหมือนกัน อาตมาก็กินเหล้ากับเขาไม่เคยเมาหัวทิ่มหัวตำหรือว่าสติตกสักที กินเหล้าด้วยกันนี้เขาเมากัน เคยกินกันสองคนกับสมจินต์ ธรรมทัต (ตายไปแล้ว) ทำงานโทรทัศน์ด้วยกัน เคยกินกันตั้งแต่เปิดสถานี อาตมาได้เฮนเนสซี่มาขวดนึง ก็มาซัดกันกับสมจินต์ สุราขวดเดียว น้ำแข็งก็ on the rock จนกระทั่ง เฮนเนสซี่หมด ก็ยังไม่ถึงสองยามก็สั่งแม่โขงมาอีกครึ่งขวด หวดต่อสองคน ซัดเข้าไปอีก หมด โซดาหนึ่งขวดกับน้ำแข็ง เสร็จแล้วสมจินต์เมาพับเลย ไม่รู้เรื่องเราก็มึน แต่ไม่เสียสติ ก็หิ้วสมจินต์นั่งท้ายรถ จับมือมากอดมัดไว้ มันไม่มีสติเลย จำไม่ได้เอาผ้าผูกกับตัวเราไว้ไหม ก็ไปส่งบ้านเขา ลากขึ้นบันได เมียเขาก็มารับตัวไป

ทุกที อาตมากิน กินเบียร์ตั้งแต่กลางวันเย็นจนกระทั่งรุ่งเช้า หมดไปแล้วหลายลัง กินกันสองสามคน กินแล้วเดินเยี่ยวๆ มันก็ไม่เมา แต่พวกเพื่อนก็เมากัน อันนี้ไม่ได้อวดเก่งอะไรมันก็เป็นความจริงตามผู้ที่มีสิ่งที่ได้ฝึกฝนหรือว่าได้สร้างอำนาจทางสติแข็ง สติดี สติไม่ถูกกดข่มด้วยอำนาจ แม้อำนาจประสาทตัวเองก็ไม่ได้อ่อนแอ จนทำให้สติใช้ประสาทไม่เต็มหรือสติไม่แข็งแรงพอ สติแข็งแรงพอ สติก็เป็นนาย ประสาทก็เป็นบ่าวได้ แต่ถ้าคนที่สติอ่อนแอ สติก็เป็นบ่าว ประสาทก็เป็นนาย ก็เป็นธรรมชาติศึกษาฝึกฝนไปก็จะรู้เข้าใจ

สรุปว่า กินเหล่าไม่ได้ทำให้บรรลุอรหันต์ได้ แต่กินแล้วทำให้กดประสาทไม่รู้เรื่องฉิบหายไปหมด ผู้ที่ขายเหล้าก็เป็นบาป คนกินเหล้าตัวเองอ่อนแอตัวเองเสียหาย ทำให้คนอื่นตายมีผลต่อเนื่องเป็นเหตุปัจจัยที่ตามมาบานปลาย มันชิบหายวายป่วงหมดเลย เพราะฉะนั้นคนขายเหล้าเป็นเจ้าของนี้รวย แต่ได้บาปนับไม่ถ้วนเลย อาตมาไม่ใช่พูดเพราะริษยาเขารวย แต่สงสารเขา

สู่แดนธรรม...พระภิกษุกินเหล้าชื่อพระสาคตะ ก็เคยกินเหล้าจนเมา แต่ตอนหลังบรรลุอรหันต์ ท่านยังไม่ได้เป็นอรหันต์ก็เลยดื้มเหล้า ไม่มีว่าดื่มเหล้าแล้วเป็นอรหันต์

 

_อาภรณ์ จองเจริญกุลชัย : น้อมกราบขอบพระคุณ ท่านสมณะ ท่านสิกขมาตุ เทศน์สอนในครั้งนี้(พุทธศาสนาตามภูมิโดยสมณะสิกขมาตุ วันอังคารที่ 27)  ได้เข้าใจในคำว่า การติดยึดได้ชัดเจนขึ้น และติดตามรับฟังธรรมะของพ่อครู แล้วนำไปปฏิบัติ ได้ขัดเกลาจิตใจตัวเอง ในการติดยึดดีถือดี ได้เห็นกิเลสของตัวเองชัดขึ้น จะขอพัฒนาในการฝึกฝนตัวเองให้ดีขึ้น กราบสาธุค่ะ

 

ทำอายตนะให้หมดอวิชชาในปฏิจจสมุปบาท

_ฟ้าเจือศีล...ดิฉันขอทำความเข้าใจคำว่า “อายตนะ” คำนิยามที่ทราบจากพ่อครู

“อายตนะ” คือสะพาน เมื่อเกิดกระทบผัสสะ ระหว่างรูปกับประสาท 6 ทวาร เมื่อ อายตนะเกิดขึ้นจะไม่ทรงอยู่จะหายไปทันที เหลือไว้แต่เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แต่เมื่อพ่อครูบอกว่ายืดสะพานนี้ออกก็จะจับตัวเวทนาได้ ทำให้เข้าใจได้ว่า คำว่า “อายตนะ”เป็นหน้าที่สะพานเข้าสู่ “โลกุตระ” แต่โดยสภาวะแล้ว ถ้าตีแตกแยกขยายอายตนะออก ก็จะเห็นว่าประกอบด้วยเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

ดังนั้นเมื่อพูดถึงเวทนา หรือสังขารก็คือการพูดถึงอายตนะ แต่ถ้าถามถึงความหมายตามภาษาตัวสะกด “อายะตนะ” จึงไม่ได้แปลว่า “สะพาน” ตรงตัว แต่เป็นหน้าที่ให้ “ตน” ได้ศึกษาเรียนรู้เข้าสู่โลกุตระธรรม การได้ศึกษาเรียนรู้ก็คือได้ประโยชน์ตรงตามความหมาย “อายตนะ” กราบรบกวนพ่อครูช่วยพิจารณาถูกหรือผิดค่ะ

พ่อครูว่า…ถูกต้องจริงๆมันเป็นตัวเดียวกันหมดถ้าเข้าใจแล้ว สังขาร วิญญาณ นามรูปอายตนะ ผัสสะเวทนา แม้ที่สุดตัณหา ก็เป็นตัวเดียวกันที่อวิชชา

แต่ก่อนคนอวิชชา สังขาร วิญญาณ นามรูป อายตนะ ผัสสะก็เป็น อวิชชา ทั้งหมด  มันเป็นโดมิโนต่อเนื่องกันไปหมดเลย

และเป็นตัวเหตุ คือตัณหา ตัณหาคืออวิชชา ตัณหาคือมันโง่ โง่เพราะไม่รู้เหตุว่าอาการ ลิงค นิมิต คือตัณหา ที่ต้องการมาเป็นตัวกูของกู ก็จึงต้องฆ่าตัวนี้เสีย ดับตัวนี้เสีย

ตัณหากับอุปทาน อุปาทานคือ อาการอันเดียวกับตัณหาแต่มันสงบนิ่งหยุดเป็น static ส่วนตัณหามันก็เป็น Dynamic เป็นตัวบทบาทเมื่อไม่มีบทบาทมันก็นิ่งเฉย มันก็เป็นตัวอันเดียวกัน ตัวหนึ่งนิ่ง ตัวเคลื่อนที่ก็เป็นตัณหา ไม่เคลื่อนที่ก็เป็นอุปทาน

ก็ 2 ตัวนี้แหละคือภพชาติของคุณ คุณสั่งสมไว้ในตัวภวะ ตัวที่มันเกิดอยู่กับคุณเองตัวพลังงาน ว ที่มันโตมันใหญ่อยู่กับคนเสร็จแล้วมันก็รอเวลาชาติ เวลาเกิด คุณก็ไม่รู้ ภว กับ ชาติ ภว ก็เป็น static ส่วนชาติก็เป็น Dynamic มันเกิดขึ้นมาแล้วเมื่อมันเคลื่อนขึ้นมาก็เป็นชาติแต่ละคู่เป็นเทวะ  ดับชาตก็ดับภพ แต่ดับภพก็ดับชาติ พอดับชาติได้ ภพก็ดับ อุปาทานก็ดับ เหตุคือชาติตัวอวิชชา เกิดมาก็เป็นอวิชชา

เกิดมาคือตัวอวิชชา แท้จริงตัวอวิชชา คือเหตุใหญ่เป้าหลักคือตัณหา จะดับชาติตัวไหนก็ดับชาติตัวตัณหา แต่ไปดับอุปาทานก็ได้ แต่มันนิ่ง ดับถูกหรือไม่ถูกก็ไม่รู้ พวกนั่งหลับตาปฏิบัติพวกนี้มั่วว่าดับอะไรไม่รู้เรื่องเลย มันมืดมน มันไม่ชัดเจน ไม่แจ้งสว่าง อยู่กับมืดกับมืด

เพราะฉะนั้นคำว่ามืดหรือดำจึงเป็นคำที่ยากมากที่จะเข้าใจ ภาษาบาลีท่านว่า กัณหะ หรือกิณหะ เป็นพหูพจน์คือ กัณหา กิณหา แปลว่าดำมืด สุภกิณหา คนที่ไปหลงดำหลงมืด

คนที่รู้ตัวดำตัวมืด พยัญชนะแทน คนไม่รู้ตัวดำตัวมืด แล้วนึกว่าเป็นตัวนิโรธ ก็คือพวกมิจฉาทิฏฐิที่เป็นลักษณะมืดดำ บทบาทมันนิ่งๆ แต่นิ่งๆหยุดๆเป็นพยัญชนะ เป็นสภาวะจริงๆมันมีความต่าง

พวกลืมตามันนิ่งเพราะไม่มีตัวเหตุ ที่มาทำให้มันไม่นิ่ง ไม่มีตัวเหตุก็ทำให้มันไม่นิ่ง แต่พวกนิ่งแบบนั้นที่เหตุก็ไม่รู้ ดับก็ไม่รู้ แต่สะกดทั้งหมดทั้งมวลดับให้มันมืดมันดำลงไป เพราะฉะนั้น คนที่ประสงค์จะได้ความมืดความดำมันมีสัมมาทิฐิกับมิจฉาทิฏฐิ แต่มันเหมือนกันตรงที่สัญญาก็ตรงกันกายก็ตรงกัน แต่ต่างกันที่ทิฏฐิ ตัวที่ 4 จึงอธิบายยากมาก

ต่างกันตรงที่ทิฏฐิความเห็นที่ต่างกัน เมื่อความเห็นต่างกันแล้ว สัญญาก็เลยไปกำหนด แม้ว่าสัญญาจะกำหนดว่าเป็นความมืดความดำเหมือนกัน แต่วิธีการใช้ให้ดับต่างกัน มันต้องรู้ว่า สภาวะกับวิธีปฏิบัติต่างกัน สัมมาทิฏฐิปฏิบัติอีกอย่างหนึ่งจึงได้ผลออกมา แม้จะดำมืดเหมือนกัน เพราะคนที่ยังไม่ตายก็อาศัย ดำมืด ไม่ใช่ว่าตายไปเลยดำมืดไปเลย แต่พูดเป็นภาษาใหม่ว่าดำมืดคือไม่มีอันนั้น

ทีนี้ไม่มีอย่างไม่เห็น ไม่รู้ ไม่สว่าง คือพวกมิจฉา แต่ดำมืดอย่างสัมมาคือรู้ว่าทำให้มืดทำให้ดำชัดเจนไม่สว่างมืด ก็ต้องรู้ว่ามันมีนัยยะสำคัญต่างกัน จบที่สภาวะอันนี้ อาตมาไม่มีภาษาพูดต่ออีกแล้ว เข้าใจไหมว่าจบตรงไหน ที่ยังไม่เข้าใจก็งง นิ่งอยู่ คนที่เข้าใจก็อยู่ที่กิเลสดับ ก็ไม่มีความมืดมีแต่สว่าง แต่จะเรียกว่าดับมืดหรือดับ ก็เรียกได้ ตามพยัญชนะ ตามภาษาที่คุณเรียก ไม่ได้ขัดแย้งเลย คนที่มีสัมมาทิฏฐิไม่ขัดแย้งแม้คุณจะเรียกด้วยภาษานั้นอธิบายสภาวะ ซึ่งเป็นสภาวะอีกอย่างหนึ่งดิ้นได้ด้วย สภาวะอย่างคนมันเป็นมิจฉาแต่จะอธิบายให้สัมมาคนที่มิจฉาอธิบายให้เป็นสัมมาไม่ได้ คนที่สัมมา จึงจะอธิบายเป็นสัมมาได้หรืออธิบายให้รู้มิจฉาได้เข้าใจ 2 อย่างเป็นสิริมหามายาจะเอามุมไหนมาโชว์มาแสดงก็ได้

จึงมีคำพูดว่า ไอ้ที่พูดได้ไม่ใช่ของจริงของจริงต้องนิ่งใบ้ ใช่คนใบ้ไม่รู้จะพูดอะไรให้ฟังแต่คนอย่างนั้นจะมาพูดได้ แต่คนที่พูดไม่ได้จริงๆพูดไปก็จะยิ่งงงหนักเลอะเข้าป่า ก็เลยนิ่งดีกว่า ก็ถือว่าเป็นตัวจบลึกซึ้งมาก

 

อัทธาน อัตตา นิรัตตา

_ฟ้าใส แซ่หว่อง...กราบนมัสการค่ะ

จากการฟังธรรม ปฏิจจสมุปบาท โยมขอกราบเรียนถามคำถามพ่อครู   ในรายการธรรมมะหลังไมค์ค่ะ(FB บันทึกโพธิรักษฯ) เพื่อ ถนอมเสียงพ่อครู ในการแสดงธรรม  หน้าจอค่ะ (และบางท่านอาจเบื่อ คำถาม SMS)

เป็นคำถามหลังไมค์โดย พ่อครู มีมีอิริยาบท สบาย ๆ ไม่ตอบก็ได้ ถ้ามีอาการไอ ค่ะ

 

1. ความหมายคำว่า “นิรัตตา” กับ “อนัตตา”

 

2. ความหมาย “อัทธาน” กำหนดรู้สังสารวัฏอันยืดยาว หมายถึง อดีต ปัจจุบัน และอนาคต หรือไม่คะ ?

….กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ…..ฟ้าใส

พ่อครูว่า…นิรัตตา เป็นภาษาตะแบ่ง คือไม่มีอัตตา อนัตตาก็ไม่มีอัตตา แต่นิรัตตา เป็นอัตตาที่มิจฉาทิฏฐิ ถ้าอนัตตาแล้วเป็นผู้ที่มีอัตตา ส่วนนิรัตตา ก็แปลว่าไม่มีอัตตาแต่เป็นอย่างมิจฉาทิฏฐิ หลงผิด เขามีแต่เขาไม่รู้ว่ามีอัตตา ก็แปลว่านิรัตตา หรือมีวิธีการที่มิจฉาทิฏฐิไปดับอัตตา เขาก็ว่าเขาไม่มีอัตตา ซึ่งมันยังไม่สัมมาทิฏฐิ

ส่วนอนัตตา ไม่มีอัตตาแบบสัมมาทิฏฐิสมบูรณ์แบบเลย

นิ กับ ร นิคือไม่ ร ก็เป็นพลังงานหนึ่ง ส่วน อ ไม่มีอิ ก็แปลว่า ไม่ แล้วยัง น ก็ไม่อีก คือไม่ ไม่ คือไม่มีอัตตา ก็ลึกซึ้งกว่า

อ กับ น ก็แปลว่าไม่เหมือนกัน อ กับ น อันไหนละเอียดหรือหยาบกว่ากัน อ หยาบ หรือละเอียด ก็ละเอียดกว่า น หยาบกว่า

ใครว่า น หยาบกว่า อ ยกมือ

อ มันเป็นสระ เลย ไม่ใช้เศษวรรคด้วย อะ อา อิ อี อุ อู เอ โอ

เพราะฉะนั้น น กับ นิร หยาบกว่ากัน

ทีนี้ความหมายของอัทธาน คือ กำหนดรู้สังสารวัฏอันยืดยาว พระพุทธเจ้าหรือแม้แต่อาตมาก็รู้ว่า กาละ ก็มีอดีตปัจจุบันอนาคต อดีตหมายถึงขนาดไหน? ปัจจุบันหมายถึงขนาดไหน? อนาคตหมายถึงอย่างไร? ก็คงพอเข้าใจ ส่วนคนที่กำหนดสังสารวัฏวนเวียนด้วยกาลเวลาอันยืดยาวไม่มีที่สิ้นสุด คืออัทธาน มันก็ไปไม่มีที่จบ ไม่มีที่หยุด แล้วไม่มีปัจจุบันที่เรียนด้วย พวกอัทธาน ที่จอดก็ไม่มี ก็ไม่มีที่จบได้เลย

 

ธรรมวิจัยให้รู้ความต่างในวิญญาณฐิติ 7

วิญญาณฐีติ 7 คำว่า ต่างกัน นี่ มันหมายถึงอะไร

กายต่างกันสัญญาต่างกัน อะไรมันต่าง รู้ไหม?...ทิฏฐิ คนหนึ่งมิจฉาทิฏฐิ อีกคนสัมมาทิฏฐิ ถ้าอย่างไหนตรงกันกับผู้สัมมาทิฏฐิคนนั้นก็เป็นสัมมาทิฏฐิ ถ้าอันไหนตรงกันกับมิจฉาทิฏฐิแล้วแย้งกับสัมมาทิฏฐิคุณก็เป็นผู้มิจฉาทิฏฐิ

สัญญาคือการกำหนดหมาย กำหนดเข้าไปว่าอันนี้คืออันนี้แล้วมันตรงกับผู้ที่สัมมาทิฏฐิ มันก็เป็นสัมมาทิฏฐิ คุณก็ไปกำหนดหมายของคุณตรงกัน แต่มันไปตรงกับผู้มิจฉาทิฏฐิคุณก็เป็นมิจฉาทิฏฐิ

จะรู้ได้อย่างไรว่าสัมมาหรือมิจฉา อันนี้แหละก็ต้องตามสูตรวิญญาณฐิติ 7 ส่วนสัตตาวาส 9 นั้น มันเป็นความเป็นสัตว์ ปฏิบัติที่วิญญาณฐิตินี่ เมื่อปฏิบัติที่วิญญาณฐิติ 7 ขั้นจบที่อากิญจัญญายตนะก็จบเลย ความเป็นสัตว์ตายหมด เริ่มตั้งแต่ อสัญญีสัตว์ ก็ไม่เป็น ไม่ไปดับสัญญา แต่ไปทำสัญญาให้เต็ม ปฏิบัติธรรมะพระพุทธเจ้า แม้ไม่เต็ม สัญญายังไม่ค่อยคมยังไม่ค่อยแม่นยังมะรำมะเรืองเป็น เนวสัญญานาสัญญายตนะก็ไม่เอา เอาให้สัญญามันแม่นคมตรงตื่นเต็มมีปัญญาเต็มๆ เวลาทำงานสัญญาก็เต็มปัญญาก็เต็มทำงานให้มันเต็มๆตื่นเต็มทั้งกายวาจาใจ อย่างนี้เป็นต้น แล้วปฏิบัติ

เมื่อสัมมาทิฏฐิอย่างนี้ปฏิบัติเมื่อมาถึงอากิญจัญญายตนะกิเลสมันก็จะหมด คุณก็ยังต้องทบทวนด้วยเตวิชโชด้วยการปฏิบัติ กาละ 3 ปัจจุบันสังคมลงเป็นอดีตจนกระทั่งอนาคตมันมาอีกเมื่อไหร่ก็มาเลย เราจัดการให้มันเป็น 0 ได้หมดจนกระทั่งมันเข้ามาไม่ถึงตัวเราเลยแค่มาใกล้ก็เป็น 0 แล้วอย่างคารวะด้วยความเกรงกลัว คารวะด้วยความรักเคารพอย่างแรงกล้าเลย กิเลสมันจะสยบมาถึงขนาดนั้นเลย เหมือนหนังจีนเลยสุดยอด นั่นถือว่าจบแน่นอนอย่างนี้มันถึงเป็นของแท้ไม่ใช่เป็นหลงแต่เป็นจริงด้วยมีเหตุการณ์ปรากฏตามที่ประพฤติปฏิบัติอย่างนี้ไปปฏิบัติจนกว่าจะตาย คุณก็ได้เหตุปัจจัยจริงๆปฏิบัติแล้วมีสภาวะเกิดจริงเป็นจริงตามที่อาตมาว่ามันก็จบ

 

ลองมาขยายความ..จับประเด็นให้ได้ว่า ที่ว่าต่างกันในวิญญาณฐีติ 7

กายต่างกันสัญญาต่างกัน

กายต่างกันสัญญาอย่างเดียวกัน

กายอย่างเดียวกันสัญญาต่างกัน

กายอย่างเดียวกันสัญญาอย่างเดียวกัน

เอา 4 อันนี้ก่อน

อากาสาฯก็แม่นเป็นรูป วิญญานัญจาฯก็แม่นเป็นนาม

ว่างสว่างใสจะกลายเป็นอาภัสรา ใสของสัมมาทิฏฐิกับมิจฉาทิฏฐิ

ส่วนวิญญาณนั้นก้ำกึ่ง สุภกิณหา ซึ่งมันเข้าใจยากอยู่

อาภัสรา แจ้งสว่างไปไกลเหมือนธัมมชโย ส่วน สุภกิณหา เอาแต่ดับไม่รู้เรื่องอย่างพวกสายอาจารย์มั่น หลวงตาบัว พวกหนึ่งก็สว่างเกินจนจับอะไรไม่ติด รู้เกินจับไม่ติด เราเข้าใจทั้งสองข้างแล้วรู้จักความถูกต้องพอเหมาะพอดี จะว่าสว่างก็รู้พอเหมาะพอดี จะว่ามืดก็พอเหมาะพอดี ไม่ติดทั้งมืดและสว่าง มืดดับดำอะไรคือกิเลส มืดดับดำหมดไปเลยเหมือนกับหลุดเข้าไปในสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้าเลย ชัดเจน ส่วนสว่างก็สว่างอย่างมีจักขุ ญาณ ปัญญา วิชชาแสงสว่าง อาโลก สมบูรณ์แบบครบครันถูกต้อง

สรุปแล้วมันจะต้องเป็นหนึ่งเดียวกันทั้งกายทั้งสัญญา เป็นหนึ่งเดียวกัน ท่านจบไปตรงอันที่ 4 กายอย่างเดียวกันสัญญาอย่างเดียวกัน

ก็ยังมี นัยยะที่อาตมาอธิบายไปเมื่อกี้นี้ สำหรับผู้มิจฉาหรือผู้สัมมา ผู้มิจฉาก็เข้าใจความมืดความดับอย่างเขาอย่างสายอาจารย์มั่นกับหลวงตาบัว กับสายธัมมชโย คนละขั้ว แล้วเขาหลงกันจริงๆอยู่อย่างนั้นน่าสงสารจริงๆเลย ทั้งคู่นี้หลับตาทั้งคู่ ปฏิบัตินี่คือตัวเหตุใหญ่ไม่มาปฏิบัติตามลำดับลืมตาโดยจรณะ 15 วิชชา 8 เพราะฉะนั้นเขาจะมาอธิบายจรณะ 15 วิชชา 8 อย่างที่อาตมาอธิบายสู่ฟังนี้ไม่ได้ แยกศีล อปัณณกธรรม 3 สัทธรรม 7 แล้วก็เจริญเป็นฌาน 1 2 3 4 มีวิชชามีความรู้มีธาตุรู้เป็นยาดำ ช่วยให้ชัดเจนมีความฉลาดความถูกต้องไปตามตลอดเวลา มีธาตุรู้ที่เป็นโลกุตระเรียกว่าปัญญา ญาน วิชชา ประกอบไปด้วยตลอด

เพราะฉะนั้นจึงเกิด ฌาน มาลงตรงคำว่า ฌานก็แล้วกัน

 

คำว่า ฌานวิสัย เป็นอจินไตย

ฌานเป็นคำกลางๆแล้วรู้กันอยู่ครองโลก ผู้ปฏิบัติธรรมไม่ว่าจะเป็นสายไหนๆ ไม่ว่าจะเป็นสายหรือสีหรือสายตะวันออกกลาง สายจีน ญี่ปุ่น สายอินเดีย ฌานทั้งนั้น ใช้คำว่า ฌาน จนกระทั่งไม่สามารถจะหาคำอื่นมาใช้แทนไม่ได้ ก็เลยหาคำข้างเคียง

ฌาน มีนัยยะ 2 อย่าง 1.เป็นพลังงาน อุณหธาตุ 2.มันทำให้กิเลสลดละจางคลายและดับได้จริงๆหมดเนื้อหมดตัวเผาผลาญ หายไปเลย ไม่เหลือเศษเหลือซาก ใช้พยัญชนะแบบรูปธรรมให้ทุกคนรู้ได้

เพราะฉะนั้นคำว่าไฟ ภาษาไทย ถ้าเป็นภาษาบาลีก็เรียกว่า เตโชธาตุ ไฟ พอบอกว่าเตโชธาตุหรือไฟ ก็ไหม้แหลกเลย เปลี่ยนแปลงธาตุ อุณหภูมิเท่านี้มันยังไม่สลายก็เพิ่มอุณหภูมิเข้าไปอีกเรื่อยๆสูงขึ้นไปได้อีกเรื่อยๆเป็นพัน เป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านองศา ก็หมดจนได้ เห็นไหม

เพราะฉะนั้นสำเร็จด้วยไฟ สำเร็จก็มีพยัญชนะคำว่าบุญเป็นตัวตบท้าย

ฌาน มี คำว่าบุญเป็นตัวคู่

พอไป บุญ จะใช้พยัญชนะว่าฉลาดอีกคู่ก็ไม่ได้ เพราะฌานมีปัญญาเป็นคู่แล้ว ปัญญาอยู่ไหน ฌานอยู่นั่น  เป็นแต่เพียงเอาพยัญชนะไปแทน ฌานคือไหม้สิ่งที่เลวร้าย เป็นศัตรู เป็นไม่ดี สิ่งที่เป็นกิเลสเลวร้ายไหม้ให้หมดเลย คำว่าไหม้คือความรู้ยิ่ง คือปัญญา ที่มีพลังงานเป็นไฟ แต่จะบอกว่าไฟ ต่อๆไปอีกก็น่ากลัว แต่เป็นพลังงานอุณหธาตุที่สลายไฟราคะ ก็เป็นอุณหธาตุที่เป็นของผีของมาร ซาตาน แต่นี่เป็นอุณหธาตุของพรหม เป็นผู้รู้ผู้เจริญ

ใครสร้างพลังงานฌานได้จนเป็นฌานวิสัย คือ เป็นวิสัย ของพระพุทธเจ้าที่เป็นอจินไตย เราเข้าใจวิสัยโลกีย์ ฌานวิสัยโลกีย์ เราก็เข้าใจเราทำได้ไม่มีปัญหาเลย อาตมาทำได้ วิสัยฌานหลับตาทำจนฉ่ำเลย แต่ทุกวันนี้อาตมาไม่ค่อยได้ฝึกก็เลยเรื้อ

เพราะฉะนั้นฌานโลกีย์ของอาตมาจึงไม่ได้อยู่ในอนุสัยเท่าไร เพราะอาตมาไม่ได้เก็บเลี้ยงมัน มันค่อยๆเลือนลางจางไป เลยไม่มีในอนุสัยเท่าไหร่ ทำเดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยเก่งขึ้นมาเท่าเก่า แต่ก่อนทำได้เก่ง ทำฌาน แล้วมีฤทธิ์เดชได้ด้วย มีอิทธิปาฏิหาริย์ อาเทสนาปาฏิหาริย์ได้ด้วย แต่เดี๋ยวนี้ไม่เก่ง ยกตัวอย่างง่ายๆ อาตมาเคยบอกเคยเล่า อาตมาว่าฌานของพุทธไม่ต้องไปหลับตาทำ ไม่ต้องไปหาเวลาทำ แต่ว่า ฌานพุทธทำได้ทันทีทันใด เดี๋ยวนี้ก็ทำได้เลย สัมปติ  suddenly เลย ทำฌาน เดี๋ยวนี้เลยก็เกิด ฌาน เดี๋ยวนี้ได้โดยไม่ยากไม่ลำบากซึ่ง ฌาน ทั้ง 4 ไม่ต้องไปรอทำยึกยักอยู่ต้องออกๆเข้าๆ แต่มันถึงปั๊บเลย เร็วกว่าแสงไม่รู้กี่เท่าทันทีเลย

แต่ก่อนนี้อาตมาหนังเหนียวเป็นต้น เหนียวจริงๆไม่ใช่พูดเล่น ลองมาแล้วจนกระทั่ง กรีดกันใช้ใบมีดโกนยิลเลตต์ กรีดไม่เข้า คนที่ไม่หนังเหนียวรับรองเอาใบมีดโกนมากรีดก็เป็นแผลเหวอะ ต่อให้ใบมีดโกนทื่อๆ กดลงไปแรงๆจะเหลือหรือ หรือมีดที่ก่อนเอามาลองต้องโกนขนก่อนนะ ว่าที่เอามีดมาลองนี่คมหรือเปล่า โกนขนร่วงเลย แล้วเอามากรีดก็แค่รอยแดง ทำได้เก่ง แต่ก่อนอาตมามีประสบการณ์ รถโอเปิ้ลแคปปิตันซัดอาตมา อาตมาขี่มอเตอร์ไซค์มา มันก็ชนอาตมาเต็มที่เลย สามล้อข้างทางเขาเล่าว่าตัวพี่ลอยเลย ดีนะพี่ลอยรถมันก็เลยไปพี่ก็เลยตกไปข้างหลัง หากไม่ลอยมันก็ชนอีกเสร็จเลย อาตมาก็มันอัดขาอาตมา ทุกวันนี้ยังมีรอยแผลเป็น ตรงหม้อน้ำมันรถมอเตอร์ไซค์ ขาคนกับเหล็กนะ ก็เจ็บเพื่อนก็มาหามไปโรงพยาบาลตำรวจ ขาบวมเป่งเลย ต้องตัดขากางเกงออก

สมณะเดินดิน…การเป็นพระโพธิสัตว์นี้ต้องมีความรอบรู้ทุกอย่าง ถึงจะช่วยมนุษย์ที่หลากหลายจริตให้เขาเข้าถึงสัจจะได้

พ่อครูว่า…สรุปที่อาตมาพยายามอธิบายคือให้เห็นว่าทุกคนต้องผ่านวิบาก เป็นการพิสูจน์ยืนยัน แต่ก็ไม่ต้องมากอะไรหนักหนาอะไรหรอกอาตมาก็เล็กๆน้อยๆที่อาตมาใช้ก็ว่าลิงลมอมข้าวพอง ก็พอมีประวัตินิดหน่อยให้มาอ้างอิง ความจริงจะเอาหนักหนาก็ได้แต่มันเสียเวลา ดีไม่ดีต้องเสียสละชีวิตตายไปเลยเพื่อยืนยันว่าตายก็ตายได้ แล้วจะตายไปทำไม มันก็เสียเวลาไปอีกตั้งเป็นชาติ เพราะฉะนั้นก็เอาที่พอสมควร สิ่งเหล่านี้มันก็ละเอียดลออซับซ้อน

 

อาตมาอ่านที่อาตมาเขียนไว้แล้ว

 

ที่อาตมาสาธยายอยู่นี้ ก็เพื่อให้เห็นความแตกต่างของ “โลกียะ”กับ“โลกุตระ”ชัด เพราะ“โลกุตระ”นั้นเป็น“สัมโพชฌงค์”

อาตมาจึงต้อง“วิจัย”แยกแยะให้เห็น“ความแตกต่าง”นี้ เพราะ“การวิจัย”ก็ยังมี“ความแตกต่าง”ที่มันมีทั้ง“วิจัย”สารพัดที่ไม่เข้าขั้น“ธรรมะ”เลย ตั้งแต่“การวิจัย”ทั่วไป “วิจัย”อะไรต่างๆ

แม้จะเป็น“ธรรมวิจัย”หรือ“การวิจัย”เข้าขั้น“ธรรมะ”ก็เถอะ ก็ยังมี“ธรรมะ”ของ“โลกียธรรม”กับของ“โลกุตรธรรม”

และในการวิจัย“โลกุตรธรรม”นั้น ผู้วิจัยสามารถ“วิจัย”ได้ถึงขั้นเป็น“ธรรมสัมโพชฌงค์”มั้ย?  ก็ต้องเป็นจริงด้วยนะ!

“ธรรมวิจัย”ที่ถึงขั้น“สัมโพชฌงค์”จึงจะเรียกได้ว่าเป็น “โลกุตรธรรม” เข้าเกณฑ์เป็น“ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์”กันแท้

ไม่งงนะว่า “โลกุตระ”และ“สัมโพชฌงค์”นั้นคือ“วิชชา”ที่ตรัสรู้โดยพระพุทธเจ้าโดยเฉพาะทุกพระองค์ที่อุบัติขึ้นมาในโลก

“สัมโพชฌงค์”คือ “เครื่องแห่งความตรัสรู้”

“สัมโพชฌงค์”จึงไม่ใช่“ความรู้”ที่ใครๆก็จะ“คิดรู้”หรือสร้าง“วิชชา”นี้ขึ้นมาเองได้ เพราะเป็น“ความรู้”ขั้น“โลกุตระ”

คนอื่นคนใดหรือมนุษย์ไหนก็ตามในโลกจะมี“ความรู้”ที่เป็น“โลกุตระ”หรือ“สัมโพชฌงค์”นี้ไม่ได้เองเด็ดขาด  ต้องได้ยินได้ฟังจากพระโอษฐ์พระพุทธเจ้าโดยตรง หรือได้ยินจากจากปาก“สัตตบุรุษ”หรือจากผู้อยู่ในฐานะครูที่“สัมมาทิฏฐิ”มาก่อน

“สัมโพชฌงค์”เป็น“องค์แห่งความตรัสรู้” ซึ่งนับเป็น “โลกุตรธรรม”  ดังนั้น “ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์”จึงไม่ใช่“ธรรมวิจัย”ทั่วไปแบบสาธารณะ ไม่ใช่“วิจัย”กันเป็นสามัญดื้นๆพื้นๆ

คำว่า “วิจัย” ทุกวันนี้ได้กลายมาเป็นภาษาที่ใช้กันทั่วไป หลากหลายนัยะ กว้างมาก แต่ก็ยังไม่ผิดไปจากนัยสำคัญของความหมายเดิมหมดสิ้นดอก  ยังคงมีความหมายถึง การค้นคว้า การจำแนก การรวบรวม การสะสม การสอบสวน การตรวจตรา การก่อ การเลือก เพียงแต่ว่ามันแตกกระจายออกไปมีความหมายมากมายพิสดารยิ่งกว่าเดิมเหลือเกินเท่านั้นแหละ

ก็เป็นประโยชน์หลากหลายกว้างขวางยิ่งๆขึ้นไปอีกตามอายุของ“โลกจินตา”ในกาลแค่นั้นเอง การแตกกระจายความหมายมากมายยิ่งขึ้นของคำว่า“วิจัย”เองมันไม่เกิดการทำลายตัวมันเองหรอก  นอกจาก“การวิจัย”นั้น“ถูกต้องจริงแท้”ก็ทำให้“สิ่งที่ถูกวิจัย”นั้นมันเสียหาย ถูกทำลายไปเท่านั้นเอง

เพราะความหมายของคำว่า“วิจัย”นี้ ยังไงๆมันก็มีความหมายแท้ๆว่า ตีแตกแยกแยะออกไปเพื่อเกิดประโยชน์ยิ่งๆ  

นัยสำคัญที่จะชี้คือ คำว่า“วิจัย”นั้นมีนัยที่แตกต่างกันกับคำว่า “ธรรมวิจัย” และคำว่า “ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์”

ยิ่งกับคำว่า “ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์” ก็ยิ่งไม่เหมือนกันกับคำว่า “วิจัย”อย่างมีนัยลึกซึ้งที่จะต้องทำความเข้าใจกันดีๆ

ซึ่ง“การทำวิจัย”แม้ธรรมของพระพุทธเจ้า ของพุทธศาสนาเขาก็“วิจัย”กันออกเยอะแยะ แต่คน“วิจัย”ยังไม่มี“ภูมิ” เข้าขั้น“สัมโพชฌงค์”เพราะยังไม่มี“อัญญธาตุ”” หรือยังไม่สัมมาทิฏฐิขั้นเป็น“ปัญญา”  ก็“วิจัย”ไม่เข้าขั้น“โลกุตระ”ดอก

 

ธรรมวิจัยให้ถึงการลดกิเลสในจิต ถึงอาการ ลิงค นิมิต คือการทำฌาน ฌานของพุทธคือการสร้างพลังงานเผากิเลส ตั้งแต่กามภพ เหลือรูปภพ อรูปภพ ก็ดับต่ออีกให้หมด รูปาวจร อรูปาวจร ให้หมดชีวิตินทรีย์ของอรูป ก็ดับภพของอรูปาวจร หมดการจรแล้ว มีแต่อากาศคือความว่าง กิเลสมันไม่เดินอีกแล้ว มีแต่อากาศคือความว่าง คือ อากาสานัญจายตนะ อย่างนี้เป็นต้น อาตมากำลังแยกอากาสานัญจายตนะกับวิญญานัญจายตนะ

นัญจายตนะคือรู้อันที่ไม่มี นัญจายตน ตัว น คือไม่ กับอัญจ คืออัญญะที่สว่าง

อัญญาธาตุรู้โลกุตระเป็นอัญจะคือสว่าง จ ฉ ช ฌ ญ คือธาตุสว่างทั้งนั้นเลย รู้แจ้งเห็นจริงรู้หมด จ ฉ ฌ ช ญ คือธาตุรู้ธาตุสว่าง

เพราะฉะนั้นขณะที่มีอากาศก็มีอย่างที่รู้ๆขณะที่มีวิญญาณที่แยกอากาศคือรูปวิญญาณคือนาม วิญญาณก็คือวิญญาณอย่างรู้และสะอาดบริสุทธิ์หมดจดกิเลสไม่มีอากิญจัญญายตนะ อากาศก็เป็นอากาศที่ไม่มีอะไรเปื้อนใสสะอาดบริสุทธิ์หมดเลย วิญญาณก็ใสสะอาดบริสุทธิ์เป็นวิญญาณเกลี้ยงเกลาไม่มีเศษธุลีละอองมัวหมองด้วยกิเลสอาสวะอนุสัยไม่มี ก็ตรวจแล้วตรวจอีกอากิญจัญญายตนะนิดหนึ่งน้อยหนึ่ง ก็ไม่มี ก็จบด้วย 3 อย่างนี้

อากาสานัญจายตนะ วิญญาณัญจายตนะ อากิญจัญญายตนะ จบหมดเกลี้ยง ปฏิบัติวิญญาณฐีติ 7 อย่างสมบูรณ์แบบ คุณหมดเลยสัตว์ทั้งหลายแหล่ไม่เหลือ ถูกดับหมด สัตโอปปาติกะ ไม่มีความเป็นสัตว์อีกแล้ว จะเรียกว่าเทวดาก็เป็นเทวดาชั้นจบ จะเรียกว่าพระพรหมก็เป็นพระพรหมที่สุดสะอาดบริสุทธิ์ จะเรียกพระพรหมหรือเทวดาก็ได้ก็เป็นเทวดาที่สุดยอดเทวดา ก็คือสภาพสอง ทั้งสภาวะจริงกับพยัญชนะทั้งคู่ เทวะทุกคู่ สมบูรณ์แบบทุกคู่รู้จบรู้จริงรู้เป็นสุดยอดหมดเลย อาตมาพยายามขยายความ

วิญญาณฐีติหรือการเรียนรู้ อธิบายเลยจากข้อ 4 แล้วมาอีก 3 ตัวท้ายจนจบแล้วนะ

เพราะฉะนั้นถ้าผู้ที่สัมมาทิฏฐิกับมิจฉาทิฏฐิเท่านั้น ในคำว่าต่างกันของที่ให้ศึกษากายกับสัญญานี้ กายกับสัญญามันมีคำ 2 คำ

1. สัตว์บางพวก มีกายต่างกัน  สัญญาต่างกัน  เช่น พวกมนุษย์  พวกเทพบางเหล่า  พวกสัตว์วินิปาติกะบางเหล่า 

2. สัตว์บางพวก มีกายต่างกัน  มีสัญญาอย่างเดียวกัน   เช่น  เหล่าเทพจำพวกพรหม  ผู้เกิดในภูมิปฐมฌาน เป็นต้น .

3. สัตว์บางพวก มีกายอย่างเดียวกัน แต่มีสัญญาต่างกัน  เช่นพวกเทพสว่าง อาภัสราพรหม (ว่าง ใส สว่าง แผ่กว้าง) .

4. สัตว์บางพวก มีกายอย่างเดียวกัน  มีสัญญาอย่างเดียวกัน เช่น พวกเทพมืด สุภกิณหพรหม (ได้นิโรธมืดเป็นโชค) .

คนที่เข้าใจมิจฉาตื้นๆ คืออะไร มนุษย์คือร่างกายดินน้ำไฟลมปรุงแต่งกันอยู่ ก็ไม่ใช่ทั้งสัตว์นรกและเทวดา บอกว่านรกและเทวดาคือจิต ส่วนมนุษย์คือกายคือร่าง คอหยักๆสักแต่ว่าแขนขาสองขา ก็คือมนุษย์เขาก็ว่าดินน้ำไฟลมโด่เด่คือมนุษย์ นรกกับเทวดาก็คือบอกว่าเป็นจิต คนที่เห็นว่า กายต่างกันสัญญาต่างกัน เขาก็ไม่มีสิทธิ์เห็นตรงกันกับเราว่ามนุษย์นี้มันจะไปแยกถ้าจิตออกไปไม่ได้ แล้วความเป็นจริงหน้าจะสวย หน้าจะหล่ออย่างไร แต่ใจเป็นสัตว์นรก หรือใจเป็นเทวดา ใจเป็นพระพรหม อันนั้นจะเป็นตัวชี้บ่งความจริง ใบหน้านั้นเดี๋ยวนี้ถ้าไปเกาหลีจะเอาหน้าแบบไหนก็ได้ ใช่ไหม สบม ทมด ปกต หห

เพราะฉะนั้นคุณก็จะเห็นมนุษย์ เทวดา สัตว์นรก ต่างกัน สัญญาต่างกัน กายต่างกัน

สมณะเดินดิน สรุปจบ

640428_พุทธศาสนาตามภูมิ - ตำหนิให้เขาดื่มได้คือหน้าที่ของผู้ทำงานศาสนา

 รายการ พุทธศาสนาตามภูมิ
วันพุธที่ 28 เมษายน 2564

ณ บวรราชธานีอโศก

ชมวิดีโอเทป
ฟังเทปบันทึกเสียง

          สมณะฟ้าไทว่า...วันนี้ วันพุธที่ 28 เมษายน 2564 ที่บวรราชธานีอโศก ตอนนี้สถานการณ์โควิดก็คืบคลานใกล้ชาวอโศกมาเรื่อยๆ มีลูกค้าที่ตลาดบุญนิยมสันติอโศกแจ้งว่า ได้ไปที่ตลาดพวกเราหลายวัน หลายร้าน แล้วต่อมาพบว่าตนติดโควิด จึงแจ้งที่ร้านเรามา

พ่อครูว่า…ตอนนี้ก็ปิดร้าน ปลูกอยู่ปลูกกินอยู่สวนน้อยๆหลังตึกดีกว่า

สมณะฟ้าไทว่า...ตอนนี้เขาก็ให้อำนาจนายกฯตู่ได้ตัดสินใจเต็มที่เลย คนในประเทศไทยก็ออกมาช่วยเหลือกันอย่างมาก

พ่อครูว่า…เป็นสาราณียธรรม 6 พุทธพจน์ 7 ของประเทศไทยที่สุดยอดเลย

สมณะฟ้าไท...ประเทศไทยมีคนมีน้ำใจไม่ใช่น้อยที่จะช่วยกัน

พ่อครูว่า…SMS วันที่ 23-24 เม.ย. 2564

_ประเสริฐ จริยา : กราบนมัสการครับพ่อ ตอนนี้แม่มีอาการทางสมองกำลังรักษา แม่เห็นพ่อครู บอกว่า ถ้าหายจะกลับมาอยู่วัดอีก ตอนนี้แม่รับรู้ได้และดูอยู่ ระหว่างการรักษาแม่ไม่ยอมกินเนื้อสัตว์แม่บอกมันเหม็นแล้ว ขอขอบพระคุณป้าหมีที่ดูแลแม่ผมเป็นอย่างดีแม่บอกว่าถ้าหายอาการทางสมองแล้วเจอกันแน่นอนครับที่สันติอโศกแต่อีกนานเท่าไรไม่รู้

_วีระวัฒน์ บุญสุข : ผมไม่เคยศรัทธาพระรูปใหนง่าย...แต่มาพบพ่อท่านช่วง"พันธมิตร"ได้ฟังท่านสอนทุกวันบอกตรงๆหลายเรื่องถึงกับ"บรรลุ"ตอนนี้มีโอกาสก้อจะฟังตลอดครับ

_วันชัย สหมโนธรรม : ชีวิตจะดีหรือไม่ดี..อยู่ที่เราสั่งสมเหตุปัจจัย..จงสั่งสมเหตุปัจจัยที่ดีและนำพาตนเองไปสู่ความพ้นทุกข์.ท่านสมณะเดินดิน ติกขวีโร กล่าว

_Hun Saelim ฮุน แซ่ลิ้ม : ไปว้ดทำบุญเกือบทุกวันพระ แต่ก็ไม่เคยคิดเรื่องจะงดทานเนื้อสัตว์ อย่างดีก็แค่ทานมังสวิรัติที่ทางวัดที่ไปจะมีไว้ให้ผู้อยากทาน แต่เมื่อมาได้รับฟังพ่อครูเทศน์เรื่องการงดทานเนื้อสัตว์ต่างๆ ได้เลยทันที

_Pornthip Thaiiad (พรทิพย์ ไทยหยาด) : กราบนมัสการท่านสมณะและท่านสิกขมาตุทุกรูปค่ะ ชอบฟังท่านย่อยธรรมะมากค่ะ เข้าใจง่ายดีค่ะ

_ชายพงไพร บุนิตระกูลพุทธ : ท่านนายกไฟเขียวให้ผู้ว่าประกาศเคอร์ฟิวได้แล้วครับท่าน

_สมนึก ไลลักษ์ : กราบนมัสการค่ะ ท่าน เกิดมาดวงดีที่สุด ที่เจอ พ่อครู กินเจมาตลอดไม่เคยตก เพราะมีธรรมะ และฟังเทศน์มาตลอดค่ะ

 

_จากป้าย่านาง(บัวสายธรรม) : มีข้อความจะถามพ่อครูถึงการปฏิบัติของตัวเองว่าเป็นไปในทิศทางที่ถูกต้องหรือไม่ คำว่า"กาย"ของพ่อครู ถ้าป้าจะนำไปเปรียบเทียบด้วยแนวทางวิทยาศาสตร์กับเซลล์เล็กๆที่ไม่สามารถมองเห็นแต่มีจริงในร่างกายมนุษย์ในรูปของอวัยวะทั้งภายในและภายนอกของมนุษย์จะได้ไหมคะ? ในเซลล์เล็กๆนี้จะถูกสั่งการด้วยจิตวิญญาณที่มีสัมมาหรือมิจฉาขึ้นอยู่กับการเลือกตามปัจจัยที่มีอยู่ในตัวมนุษย์ ณ เวลานั้นๆ ซึ่งในเซลล์จะถูกสั่งการด้วยจิตวิญญาณของการตกผลึกจากการเลือกอีกขั้นตอนหนึ่งที่ประกอบด้วยองค์ครบทั้งตัวสัญญา วิบากดีชั่ว เจตนา output ออกมาเป็นการคิด พูด ทำในแต่ละผัสสะที่มากระทบในเวลานั้นๆ กลไกที่มาของสิ่งที่เกิดขึ้นอาจจะอธิบายสั้นไปหน่อยต้องขอกราบอภัยพ่อครูด้วยค่ะ ป้าขอกราบพ่อครูช่วยชี้แนะผู้ที่ติดตามธรรมะพ่อครูมาไม่ต่ำกว่า 15 ปีด้วยนะเจ้าคะ กราบพ่อครูด้วยความเคารพและศรัทธาค่ะ

พ่อครูว่า…ก็ได้ก็เปรียบเทียบกันไปตามความเข้าใจอาจจะไม่ตรงกันทีเดียวก็ค่อยๆศึกษามันก็จะตรงไปเอง

 

_ชานนท์ นนท์ : พ่อท่าน มีแนวทางชัดเจน แต่ไม่ถูกจริต กับใครก็เป็นเรื่องคนนั้น ...นี่เป็นสิ่งดีงาม ผมชอบดูคลิป เห็นสถานที่ เห็นต้นไม้ เห็นผู้คน นอบน้อม สมถะ เคารพกัน

ส่วนใครบ้างไม่เคยโดน ติฉินนินทามีคนรักก็มีคนเกลียด สังขาร ย่อมร่วงโรย ไปตามกาลเวลา เท่าเทียมกันหมดดูแล้ว ก็นำสิ่งดีๆมา ปรับปรุง แก้ไข ตัวเอง ...ยุคสมัยนี้ดีจะตาย เลือกเสพอะไรก็ได้ เสพสิ่งใดก็ใด้สิ่งนั้น...ถ้าผมไม่มีศาสนา ไม่ยึดถือ นับถืออะไร? แต่ปฎิบัติตน ไห้มีศีล อยู่กับธรรมชาติ เรียนรู้ความตาย เรียนรู้ใจตัวเอง ...แค่นี้ ก็เป็นสิทธิของเรา ...เงียบง่ายๆ ดูคลิป ควรใด้ประโยชน์ ว่า เขากำลังทำอะไร สอนอะไร?

 

_Rujikorn Horthaisong (รุจิกร หอไทสง) : สภาพอย่างงี้ไม่น่าบอกคนอื่นว่าโง่นะ เป็นพระเเต่ความคิดต่ำ คนเเบบนี้อย่าเป็นพระเลยความคิดคือไม่น่าเเม้เเต่เกิดเป็นคนด้วยซ้ำ รู้ดีไปหมด หารู้ไม่ชีวิตตัวเองจะเป็นยังไงรู้ดี ตั้งเเต่มาพูดเรื่องเพศที่สามละ ผมบนหัวไม่มี เเล้วยังจะไม่มีสมองอีก เป็นภาษาอะไรเกิดมาพูดเเต่ละอย่าง คนอย่างนี้นะเกิดมารกโลก ไม่ละทางโลกมาใช้ความเป็นพระจะว่าใครก็ได้ เเก่กะโหลกกะลา หัดทำตัวให้เป็นประโยชน์ด้วยนะ ตอนนี้สภาพเป็นไงอ่ะติดโควิดยัง ติดเเล้วไม่ต้องฉีดวัคซีนนะ ถ้าทำตัววิเศษขนาดนั้น ให้มันกินสมองไปเลยค่ะ

พ่อครูว่า…แล้วจะเอาอย่างไรผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่ (โยมว่ากระเทยแน่นอน ถ้าพูดจิกๆอย่างนี้เป็นที่หวังได้ว่า) ก็ฟังผู้ที่รับฟังความเห็นต่างกัน ไม่มีปัญหาอะไร อาตมาก็รับฟัง ก็พอมีสมองรับรู้คุณได้ว่า คุณกระทบสัมผัสแล้วรู้สึกอย่างไรคุณก็เป็นความเห็นที่ต่างกับอาตมาคนละขั้วเท่านั้นเอง มันก็เป็นธรรมดาคุณก็ต้องเห็นอย่างที่คุณเห็น ไปกระทบจุดคุณก็มีปฏิกิริยาก็ขอบคุณที่สนใจศึกษา

 

อาตมาเกิดมาชาตินี้ตั้งแต่อายุ 36 ปี ออกมาทำงานทางนี้ก็ไม่ได้สงสัยอะไร ทำงานทางธรรมะ ทางศาสนา จนกระทั่งป่านนี้ ก็ยังมีกำลังใจหรือมีความยินดีเต็มๆ มีฉันทะเต็มที่จะทำงานนี้ไปอีกตามสังขารร่างกายมันจะให้อำนวยให้ทำได้แค่ไหนก็ทำกันเต็มที่ จนกว่าจะไม่มีกำลัง พอ 5 มิถุนายน ก็จะเต็ม 87 ปีขึ้น 88 ปี

 

สู่แดนธรรม...มีปัญหาจากชาวบ้านราชฯ ถามมา

 

อายตนะคือสะพานยืดรูปนามที่ผัสสะเป็นเวทนา

_จากชาวบ้านราชฯ...ถามว่า คำว่า อายตนะ ที่แปลว่า สะพานเชื่อมต่อระหว่างปสาทรูปกับโคจรรูป คำเดียวกันนี้ต่างกับอายตนที่แปลว่า ตนที่ประกอบไปด้วยประโยชน์อย่างไรคะ

พ่อครูว่า…อาตมาแยกศัพท์โดยอัตโนมัติของอาตมา พวกบาลีเขาคันหัวใจที่อาตมาแยกคำอย่างนี้

สฬายตนะหรือฉฬายตนะคือ สะพาน 6 สะพาน คือ สะพาน

อายะ แปลว่าประโยชน์ แปลว่า ส่วนที่ได้ แปลว่ากำไร ภาษาไทยมาจากภาษาบาลีเยอะเลย ถ้าเข้าใจ ตน อาตมาก็แจก ตัว ต กับ ตัว น

ต คือตัวตั้ง น คือตัวไม่

อ ที่จริงแปลว่า ไม่ น ก็แปลว่า ไม่ จนมี อตต ก็คือ อัตตา

ตน แปลว่า สิ่งที่จิตนิยามหรือจิตวิญญาณของแต่ละสัตว์หรือคน ที่มีปัญญาศึกษากันรู้เรื่อง คนอเวไนยสัตว์ก็พูดกันไม่รู้เรื่อง คนเวไนยสัตว์พอฟังกันรู้เรื่อง เมื่อมีตนะ แล้วก็สามารถรู้จักสิ่งที่เกี่ยวข้อง 2 2 2 สัมพันธ์ทีละ 2 เทวะ มันก็จะเกิดปฏิกิริยาเรียกว่าสังขาร ทำงานร่วมกันมีอะไรขึ้นมาให้รู้ นี่แหละจึงเรียกว่า สภาวะ หรือ ตัวที่เชื่อมต่อเป็นอันนั้น เป็นอายตนะ เป็นสะพานเชื่อม

อ่านสภาวะตรงนี้ สะพานเชื่อม เมื่อผัสสะมีอายตนะ สะพานเชื่อม นามรูป กระทบสัมผัสกัน มันก็เป็นเวทนา อายตนะ มาแตะกัน ร่วม ก็จะเกิดเวทนา อีกอันหนึ่งมาผลักกันก็จะเกิดเป็นเวทนา ผู้ที่สามารถรู้เวทนาได้ อ่านอาการ ลิงค นิมิต ตามอุเทส ตามคำที่อาตมาขยายความ รู้อาการของมัน เวทนาเป็นอย่างนี้ จิตอาการของเราเป็นอย่างนี้ แล้วก็จับอาการนั้นได้ก็หมายใจให้รู้เองของเราเรียกว่านิมิต กำหนดเอง นี่แหละคือสัญญากำหนดหมายรู้นิมิต เราก็รู้ของเรา อาการอย่างนี้คือเวทนา

ผู้รู้จักเวทนา อ่านเวทนาเป็น และแยกเวทนาได้ สามารถแยกได้ป็น 2-2-2 คือเทวะ ธรรมะพระพุทธเจ้าศึกษาได้จากเทวธัมมา แล้วหัวใจก็คือ ศึกษาที่เวทนา ที่อาตมาบอกแล้วตัวแท้ปฏบัติโครงสร้างคือ อาริยสัจ 4 แต่หัวใจที่ปฏิบัติ คือ เวทนา  สามารถจัดการเวทนา 2 ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา โดยส่วนสอง (เทฺว ธมฺมา ทฺวเยน เวทนาย เอกสโมสรณา ภวนฺติ ฯ )  ล.10 ข.60

ที่แยกเวทนาเก๊ เวทนาหลอก กับเวทนาจริง สัมผัสแล้วมีความรู้สึกรู้สิ่งที่สัมผัสตามความเป็นจริง  รู้ความเป็นจริงตามความเป็นจริง ผู้นี้ก็ไม่มีอะไรที่แฝงแปลกๆมาปนเปก็รู้ความจริงตามความเป็นจริงถูกต้อง คนเราก็ต้องมี รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มีขันธ์ 5 เป็นธรรมดาธรรมชาติ เราก็อาศัยขันธ์ 5 ในชีวิตไปแล้วก็ศึกษาในขันธ์ 5 ศึกษากิเลสที่จะเข้ามาใน เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ กำจัดกิเลสหมดก็จบ ก็จะรู้จัก หน้าที่ของเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ  หน้าที่ของจิตที่แบ่งกันทำหน้าที่ต่างๆ

คุณก็จะรู้ว่า จิตวิญญาณเป็นเช่นนี้เอง มันเป็นอย่างไรมันเกิดมาด้วยอวิชชา เกิดมาเราไม่รู้ พอมาศึกษาเราจึงรู้ว่าแท้จริง มันคือสังขารที่ปรุงแต่งขึ้นมามีธาตุ 2 ธาตุ มีนามเป็นหลัก มีจิตวิญญาณเป็นหลัก แล้วกับสิ่งที่เราไปร่วมสัมพันธ์เกิดการปรุงแต่งมา เราก็รู้สิ่งที่ถูกรู้เรียกว่ารูป  สิ่งที่รู้ก็เรียกว่าปัญญา หรือสัญญาที่เป็นอภิสัญญา (พ่อครูไอ ตัดออกด้วย)

ถ้ามันมีกิเลส ก็ศึกษาให้ได้ว่ามันมีกิเลส แล้วแยกกิเลสออกมาให้ได้ แล้วก็รู้ให้จริงว่า กิเลสนี่มันไม่มีตัวจริง ในขณะเราเป็นคนมีจิตวิญญาณ เมื่อมีตัวไม่จริงมาแทรกมาแฝงเรียกกิเลสหรือตัณหา แล้วเราจะมีปัญญารู้ว่า ปัดโธ่เอ๋ย เอ็งมา เป็นตัวปลอมมาแทรกอยู่ในเราเอ็งไม่ใช่เรา  เราไม่ใช่เอ็ง เอ็งไม่ใช่ตัวจริง ท่านเรียกว่า อาคันตุเกหรืออาคันตุกะ แขกจรเข้ามาแอบ ปลอมมาเป็นเราสนิท เมื่อเราอวิชชาก็โง่ แล้วมาบงการยึดอำนาจเสร็จ เป็นจิตใจเราเลย พระพุทธเจ้าท่านบอกเรารู้แล้ว เอ็งมาสร้างบ้านสร้างเรือนในจิตของข้า จับได้แล้วหักเรือนยอดทิ้งหมดเลย เกิดไม่ได้แล้ว เพราะพระพุทธเจ้าท่าน รู้ มันมันสร้างบ้านเรือนเป็นเคหะในจิตเราก็ทำให้มันหมดมันหายไป มันมาสร้างบ้านสร้างเรือน แต่ที่จริงมันไม่มีตัวตนจริงหรอก มันอนัตตา แล้วมีอำนาจพรางลวงคนด้วยอวิชชา เทวนิยมไม่รู้จักตัวปลอม วิญญาณเก๊ที่ว่า ก็เลยหลงสุข เวทนามันหลอก สุขทุกข์ก็เทวะนี่แหละ

ก็มันยึดเป็นตน แล้วหลงสิ่งเก๊ว่าเป็นประโยชน์ เป็นกำไรที่ได้ที่จริง มันไม่มีตัวตน ไปยึดว่าเป็นตน ที่จริงมันเป็นกิเลส

อายตนะก็อธิบายขยายความไปเยอะแล้ว

สิ่งที่มาปรุงแต่ง วิญญาณต้องมีนามรูปมาปรุงแต่งกัน มาปะทะสัมพันธ์กัน มันก็จะเกิดมีตัวกลางเรียกว่าอายตนะ ท่านก็ยืดตัวกลางนี้ออก ยืดสะพานแล้วหยิบมาอธิบาย ว่าเมื่อผัสสะก็เกิดอายตนะ ตัวกลางที่ยืดออกมาคือ เวทนา มันเป็นหตุปัจจัยแก่กันและกันทั้งนั้น

 

โลกุตระดับอวิชชาในปฏิจจสมุปบาท

เวทนาที่มันเกิด ผู้อวิชชาก็ไม่รู้เวทนาจริง เวทนาปลอม เป็นอย่างไร เวทนาปลอมก็หลอกครอบงำเราเรื่อย คือมีตัณหาเป็นเจ้าเรือน ควบคุมเลย แล้วคุณก็อยู่กับอายตนะที่เป็นเวทนาตัวปลอมด้วยอวิชชา คือนายใหญ่ อวิชชาคือตัวมารใหญ่ ซาตานใหญ่ คุณต้องดับอวิชชาเปลี่ยนเป็นความรู้ วิชชา ซึ่งเป็นของศาสนาพุทธเท่านั้น แต่อวิชชาเป็นของผู้ไม่รู้ทั้งหมด

พระพุทธเจ้ามาค้นพบวิชชา เป็นความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าค้นพบตีแตกแยกแยะได้เป็นปฏิจจสมุปบาท ชาติ คือความเกิด ตัวนี้แหละคือมันเกิดอวิชชา แล้วมันก็มาเป็นสังขารเป็นวิญญาณ ไปแยกนามรูปก็แยกไม่ออก มีแต่ศาสนาพุทธเรียนแยกนามรูป มี 2 ตัว สัมผัสกันแล้วก็เกิดอายตนะ ที่เป็นตัวกลางของนามรูป อายตนะตัวกลางคือเวทนา ก็มาศึกษาตัวเวทนา เวทนาคืออายตนะที่เกิดจากผัสสะของนามรูป

เอาสภาวะจริงๆมาอธิบายให้ฟังชัดๆ เมื่อศึกษารู้ตัวการใหญ่ที่มันควบคุม ที่มันอวิชชา แล้วไปปรุงแต่งกันใหญ่ จนกระทั่งไปหลงเวทนามันมีสอง คือสุขกับทุกข์ เป็นมารใหญ่ ซาตานใหญ่ เป็นตัวปลอมไม่มีความจริงเลย แล้วมันแยกกันไม่ออกก็ควบคุมเวทนา คนก็โง่ไปกับเวทนา อยู่กับสุขทุกข์จริงๆๆๆเลย แต่เขาไม่เรียนทุกข์ เขาก็ไปหลงจะเอาแต่สุข แต่วิธีดับเหตุแห่งทุกข์เขาไม่ได้เรียนเลย มีพระพุทธเจ้าค้นพบว่า สุขกับทุกข์แยกกันไม่ออกเหมือนกระดาษแผ่นเดียวกัน มันตอแหล เอาสุขมาโชว์แต่ที่จริงมันทุกข์ ก็ดับทุกข์ ฆ่าทุกข์ จับเหตุแห่งทุกข์คือตัณหา คืออุปาทาน

ตัณหา อุปาทาน คือกิเลส กิเลสตัวนอนนิ่งคืออุปาทาน ตัวเคลื่อนไหวคือ ตัณหา จัดการดับได้ก็ดับภาพชาติที่โง่ ดับอวิชขาได้ก็มีแต่สังขารความจริงตามความเป็นจริงในโลก ตั้งแต่สังขารอุตุ ดินน้ำไฟลม จนเป็นชีวะ พืช ไม่มีเวทนา ไม่มีวิญญาณ จนเกิดจิตนิยามมีทั้งเวทนาและวิญญาณ มีกรรมวิบากด้วย พีชนิยามหรือพืชไม่มีกรรมไม่มีวิบาก เพราะมันไม่ยึดติด ไม่จับตัวเป็นอัตตา แต่จิตนิยามเป็นอัตตาแล้ว ก็เป็นกรรม เป็นวิบาก

ตัวกรรม ตัววิบาก นี่แหละ คือตัววิชชา กรรมคือวิชชา กรรมคืออวิชชา แต่เขาแยกไม่ออก กรรมคืออะไร?.. กรรมคือ การกระทำนั่นแหละ แปลกันมาแต่ไหนแต่ไร การกระทำของอะไร?.. การกระทำของวิญญาณ หรือธาตุ 2 ตัว เป็นต้น แล้วก็เป็น 3 เป็น 4 เป็น 5  ปรุงแต่งกันเป็นเหตุปัจจัยยืดยาวมากมาย

เมื่อมาเรียนรู้ตัวไม่ดีตัวซาตาน ถ้าจะเป็นจิตวิญญาณก็ฆ่าตัวไม่ดี ตัวซาตานนี้ให้หมด เหลือแต่จิตวิญญาณที่ดี จะอยู่ต่อไปก็เป็นเวไนยสัตว์ขั้นอรหันต์ จะมีจิตอยู่ก็อยู่ไปสิ เพราะรู้ความจริงหมดแล้วว่า สิ่งที่ปรุงแต่งกันอยู่นี้คือนามรูป คือธาตุสอง ถ้าแยกได้ก็เป็นอุตุ ดินน้ำไฟลมไป ถ้าแยกเป็นพีชะ ก็ไม่มีเวทนา ไม่มีสัญญา ไม่มีสุขทุกข์ ไม่มีสภาพสอง ก็เอาสภาพดีนี้ไว้ใช้ แล้วสามารถทำให้เป็น 0 ได้ก็จบ อาตมาก็อธิบายพวกนี้จนกระทั่งใช้สังขยาเลข 0 บ้าง 1 บ้าง 2 บ้างอธิบายแยกแยะให้ฟังโดยใช้ภาษานี้ เป็นสื่ออธิบายสภาวะจนกระทั่งอธิบายทะลุจบจนไม่รู้กี่เที่ยว ที่อาตมาอธิบายอย่างนี้ได้เพราะอาตมาทำได้ อาตมาเป็นจริง  บรรลุธรรมพวกนี้ ที่อาตมาพูดอย่างนี้อย่างสบายใจเพราะอาตมาประกาศไปหมดแล้วว่าอาตมาเป็นอรหันต์ อาตมารู้แจ้งอาตมารู้จบอาตมาเป็นพระโพธิสัตว์มาศึกษาให้เป็นพระพุทธเจ้า รู้จบตั้งแต่เป็นอรหันต์แล้ว เป็นพระโพธิสัตว์ระดับ 1 2 3 4 ถึง 7 ศึกษาไปอีกเป็นระดับ 8 เป็นระดับ 9 จนถึงขั้นพระพุทธเจ้า เพื่อที่จะรู้ในความเป็นจิตนิยามเป็นมนุษย์ชาติ   เป็นมนุษย์ชาติที่สูงที่สุดคือพระพุทธเจ้า สูงสุดจนกระทั่งรู้ว่าจิตวิญญาณนี่ไม่ใช่ของพระเจ้า ไม่ใช่ของใคร ของเราเอง ตายแล้วก็สลายไป พระเจ้าก็นั่งเด้อ เฮ้ย! ตายแล้วไปไหน?..ทำไมไม่มาหาข้าล่ะ พระเจ้าก็เด้อไป เพราะเราจับได้แล้วว่า มันไม่ใช่ของพระเจ้า มันเป็นของเราเอง อย่ามาหลอก พระเจ้าไม่มีจริง พระเจ้าคืออวิชา คือยังไม่รู้ตัวเอง พระเจ้าคือสภาวะที่ไม่รู้ตัวเอง

ความรู้ที่อาตมาพูดนี้มันก็ซับซ้อน มันเป็นความรู้ที่เรียกว่าโลกุตระ ที่ต่างจากความวนที่อยู่ในโลกียะ ที่เป็นเทวนิยมที่ไม่มีความรู้ที่เป็นปัญญาหรือเป็นความรู้อีกอันนึงต่างหาก ที่มันรู้แจ้งเห็นจริงความเป็นโลกียเต็ม จนกระทั่งสามารถสลายโลกียะออกไป กระจายออกไปจนไม่เหลือ จนดับสัตว์โลกที่อยู่ในโลกียนั้นรู้จักสัตว์โลกที่อยู่ในโลกีย์นั้นว่ามันมีอวิชชาอย่างไร มันหมดอวิชาแล้ว รู้หมดเลย อ่อ..มันมารวมกันอยู่อย่างนี้เอง มันปรุงแต่งกันอยู่อย่างนี้เอง ถ้าเราเลิกปรุงแต่งมัน มันก็แยกตัวไป นี่พูดด้วยภาษาง่ายๆ แต่รู้สภาวะอย่างนี้ยาก รู้แล้วก็เข้ามาทำได้ อย่างอาตมาพูดแล้วก็ทำได้ ที่พูดนี้เหมือนอวดตัวอวดตนน่าหมั่นไส้ แต่ไม่ใช่ ก็ทำได้อย่างไรก็มาพูดอย่างนี้ให้ฟัง

อาตมาไม่มีกิเลสแล้ว พูดตามสัจจะ เหมือนพระพุทธเจ้าท่านอุบัติขึ้นก็บอกว่าท่านเป็นพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้อวดตน พระพุทธเจ้าถ้าจะว่าอวดท่านอวดยิ่งกว่าอาตมา แต่ท่านว่าท่านไม่อวด เหมือนกับอาตมา จริงใจเอาความจริงมาขยายความมาประกาศ

สู่แดนธรรม...นิมนต์พ่อครูจิบน้ำ

สมณะฟ้าไท…ในหนังสือคนพาลกับบัณฑิต ค้นมาจากพระไตรปิฎกโดยนวพุทธ

พ่อครูว่า…พระพุทธเจ้าท่านใช้ภาษาบาลี ท่านก็ว่าของท่านไปเรื่อยๆ เราก็ต้องเอาบาลีมาขยายความเป็นไทยขยายไปอีกหลายชั้น ก็ยากหน่อย พอมายุคนี้ ผู้รู้อื่นก็เพี้ยนไปเรื่อยๆ

จากอาจารย์สู่ลูกศิษย์

เถระวาทะคือ วาทะของผู้ที่เกิดร่วมในยุคของพระพุทธเจ้า อาตมาเป็นเถระ เอาวาทะมาพูด อาตมาคือเจ้าแห่งวาทะจริง ท่านที่ว่าเป็นเถรวาท ท่านยืนยันไม่ได้หรอก แต่อาตมาอยู่เหนือความรู้ของคนทั่วไป มันเป็นเรื่องยาก อจินไตย เป็นเรื่องกรรมวิบากที่อาตมาสร้างกรรมวิบากมาจนชาตินี้ก็บอกความจริงว่า อาตมามีความรู้เก่ามาของอาตมา หากว่าอาตมาไม่ใช่ตัวจริง ทำงานมาห้าสิบปี ภาษาที่สองก็ต้องมิจฉาทิฏฐิ คนก็ต้องมาอ้างอิงว่าผิด แต่นี่ทำให้เกิดหมู่กลุ่มสาธารณโภคีได้ มันเป็นไปไม่ได้ง่ายๆนะ คุณวิเศษระดับอุตตริมนุสสธรรม ที่จะมาเป็นคนจน ไม่ใช่คนจนอย่าโง่งมงาย แต่เป็นคนจนที่สบาย อุดมสมบูรณ์ พึ่งพาตนเองได้ เป็นคนจนที่ไม่สะสม เป็นคนจนที่เป็นยอดนักเศรษฐกิจ เพราะว่าเป็นนักเศรษฐศาสตร์ชั้นสูงสุดแล้ว ที่ถึงขั้นสาธารณโภคีแล้ว เป็นนักเศรษฐศาสตร์ชั้นสูงสุดแล้ว

 

 

เศรษฐศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ไม่มีอะไรเท่าสาธารณโภคี

ขอพูดตรงนี้เลยว่า ไม่มีเศรษฐศาสตร์ทฤษฎีไหนยิ่งใหญ่เท่าทฤษฎีของพระพุทธเจ้าที่เป็นสาธารณโภคีนี้หรอก ไม่มี เศรษฐศาสตร์บทไหนทฤษฎีไหนของนักเศรษฐศาสตร์ของโลกที่เป็นเทวนิยมทั้งนั้น แต่ของพระพุทธเจ้า อเทวนิยม

หักกลับเลย เพราะว่าเทวนิยมต้องเอาให้ไปรวยรวยรวยแต่ว่า อาตมาเทวนิจะให้ไปจนเป็นนักเศรษฐศาสตร์ชั้น 1 นี่มันอธิบาย ที่อาตมาอธิบายได้ เพราะมีพวกคุณยืนยันว่าปฏิบัติได้จริงจนเป็นสังคมเป็นหมู่บ้าน กระจายอยู่ในประเทศไทยจนบัดนี้สาธารณโภคีหมู่บ้านเล็กหมู่บ้านใหญ่ก็เป็นสังคมที่ดำเนินเศรษฐศาสตร์มีบทบาทเศรษฐกิจ สาธารณโภคีพิสูจน์มาแล้ว 40-50 ปี ยังไม่พอหรอกเขายังเข้าใจได้ยาก เขายังไม่ยอมเชื่อว่า 50 ปียังไม่พอ ต้องพิสูจน์สัก 100 ปีกูถึงจะเชื่อ เอ็งก็เกิดมาตามรู้ให้ได้นะ ทำไมรู้ช้าอย่างนี้

ถ้าคนเขารู้ได้เร็วเพราะคนเขาแสวงหา คอมมิวนิสต์ ก็แสวงหา เอาทรัพย์สินมารวมกับส่วนกลางแล้วมีคนซื่อสัตย์เป็นผู้บริหารที่ดี แจกจ่ายให้ทั่วถึงซึ่งคนเขาก็รู้กันว่าดี อาตมาก็เป็นนักเศรษฐศาสตร์ แค่สมัครเป็นนักศึกษาแต่ไม่ได้เรียน อาตมามีความรู้ด้านเศรษฐศาสตร์ทั้งที่ไม่ต้องไปเรียนแล้วก็มีความรู้เศรษฐศาสตร์ถึงขั้นสาธารณโภคี นักศึกษาเศรษฐศาสตร์ที่จบปริญญาตรี โท เอก อธิบายอย่างอาตมาไม่ได้หรอก เพราะอาตมาเป็นนักเศรษฐศาสตร์ตัวจริง เป็นนักเศรษฐศาสตร์แบบพระพุทธเจ้า

อธิบายแล้วพวกผู้ที่เป็นเวไนยสัตว์สอนได้เรียนได้ ก็เอาไปพิสูจน์จนเป็นผลสำเร็จจริงอยู่ร่วมกันอย่างนี้เป็นสังคมสาราณียธรรม 6 มีเมตตากายกรรม เมตตาวจีกรรม เมตตามโนกรรม มีลาภที่ได้ก็เอามารวมกันเป็นสาธารณโภคี อยู่อย่างนี้ตามสาราณียธรรม 6

มีลาภโดยธรรมก็ไม่ได้ยึดเป็นของตน ดำเนินอยู่ด้วยทิฏฐิสามัญญตา ศีลสามัญญตา

โสดาเสมอโสดา ศีล 5 เสมอศีล 5 ศีล 8 ก็เสมอศีล 8 ศีล 10 เสมอศีล 10 ในยุคนี้ก็ยังพิสูจน์ความจริงของพระพุทธเจ้าได้ มีผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เข้าใจความเป็นโลก โลกนี้คืออย่างไร โลกหน้าคืออย่างไร ตั้งแต่เป็นลูกโลกของวัตถุภายนอก จนกระทั่งเป็นโลกภายในตน กามโลก หรือรูปภพ อรูปภพ แล้วเข้าใจโลก เรียรู้จนเหลือโลก โลกกาม โลกรูป โลกอรูป ก็จบสามโลก เป็นผู้อยู่จบทั้งสามโลกแล้ว เป็นสุดยอดความรู้ของพระพุทธเจ้าแล้ว ก็เป็นคนเป็นพระอรหันต์ รู้จัก 3 โลกแล้วก็ทำอย่างไม่เป็นทาสของโลก แล้วก็ไม่ไปจัดการอะไร โลกมันก็ต้องเกิดเป็นสามัญ สำหรับผู้ที่ไม่รู้ก็ต้องเกิดอยู่ตลอดกาล เราก็ช่วยเขาให้มารู้อย่างที่เรารู้ เรามาอยู่ในโลก เพื่อที่จะไม่เป็นผู้เป็นโทษเลย มีแต่เป็นคุณ ช่วยเหลือเกื้อกูลคนอื่นไป แล้วก็มาสอนเขา ให้รู้จักโลก รู้จักตัวตน โลกกับอัตตา

แล้วรู้ อธิปไตยของโลก  อธิปไตยของอัตตา รู้จักอธิปไตยของโลกจึงรู้จักอธิปไตยของประชาชน มันก็เป็นภาษาใช้แทนกันได้ เป็นไวพจน์ โลกาธิปไตยหรือประชาธิปไตยก็ใช้แทนกันได้ อธิปไตยคือพลังคืออำนาจมีสิ่งที่ในตัวเอง เรียกว่าเป็นพลังหรือว่าอำนาจ ที่รู้จักโลก แล้วก็อยู่กับโลกโดยไม่เป็นทาสของโลกเลย เช่น ท่านแจกว่าโลกนี้คือ ลาภ ยศ สรรเสริญ  สุข เราก็อยู่เหนือ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มีพลังอยู่เหนือหรือเป็นใหญ่ อธิปไตย ลาภก็มีโดยธรรมเรียกว่า ลาภธัมมิกา อาตมาก็มีลาภโดยธรรม ยศก็มียศโดยธรรม แต่ไม่ต้องติดยึด แต่ไม่ต้องเอาลาภมาเป็นตน ยศของอาตมาคือพ่อครู ตอนนี้จะให้เรียกพ่อเฒ่า แต่เขาก็ไม่ค่อยอยากให้เรียก เฒ่า ก็ใกล้กับขี้เถ้า คือใกล้ตายเผาเป็นขี้เถ้า ยังมี เท่า อีก

เฒ่า กับ เถ้า มันก็ เท่ากัน นั่นแหละ ท.ทหาร ยังขี้เถ้าเดินได้อยู่ ก็คือผู้เฒ่าผู้แก่อยู่ ยังไม่ตายก็ยังมีชีวิตอยู่ อีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว แต่อาตมายื้ออยู่ ไม่ยอมให้ถึงตายง่ายๆ มันยอมจำนน มันเฒ่าก็เฒ่าวะ แต่ยังไม่ยอมให้เป็นขี้เถ้า พยายามจะยื้อให้เรา เอ็งเป็นเฒ่าแล้วนะ เอ็งเฒ่าแล้วเอ็งก็เท่ากับกับขี้เถ้าล่ะว้า

ก็ไม่เป็นไร เพราะฉะนั้นถ้าเรายื้อได้อยู่ว่า เอ็งจะบอกว่าเรา เฒ่า แล้วดึงเราไปเป็น เถ้า เอ็งว่าเท่ากัน เราบอกว่ายังไม่เฒ่า

 

พลังสังคหะที่ยิ่งกว่าสังคหะ

สู่แดนธรรม...สังคหะโลกีย์แล้วเหนือกว่าโลกีย์ นิมนต์พ่อครูอธิบายให้ครับ

พ่อครูว่า...พลังสังคหะที่ยิ่งกว่าสังคหะ

1. ทาน   ให้ธรรมะเป็นทาน  ชนะการให้ทานทั้งหลาย   .

2. เปยยวัชชะ. การอบรมสั่งสอนบ่อยๆ ให้แก่คนซึ่งใจต้องการ  แก่ผู้เงี่ยโสตลงสดับ นี้เลิศกว่าการพูดถ้อยคำอันไพเราะ .

3. อัตถจริยา  การชักชวนให้คนมีศรัทธาสัมปทา  มีศีลสัมปทา  มีจาคะสัมปทา  มีปัญญาสัมปทา  นี้ประพฤติเป็นประโยชน์กว่า

4. สมานัตตตา ความสมานอัตตาซึ่งกันและกัน (ปรองดอง คือ อัญญมัญญัง)  โสดาบันเสมอโสดาบัน,  สกิทาฯเสมอสกิทา,  อนาคามีเสมออนาคามี,  อรหันต์เสมออรหันต์  (ล.23  ข.209)

ทานก็คือให้ ให้ เปยยวัชชะ ก็คือ คำตำหนิที่ควรดื่ม เปยยะ แปลว่าของควรดื่ม วัชชะแปลว่าคำตำหนิ คำตำหนิที่ควรดื่ม ส่วนอัตถจริยา แปลว่าความประพฤติ เนื้อหาสาระหรือสิ่งที่เป็นประโยชน์ เป็นเนื้อแท้แก่นแท้ของการประพฤติ

สมานะ กับ อัตต ส่วนคำว่า ตา เป็นปัจจัยทำให้เป็นคำนาม คือสมานอัตตา ทำให้เกิดเสมอสมานกัน กับอัตตาต่างๆในโลก

ผู้ที่จะเรียนรู้ ทาน คือการให้ผู้อื่น การเกื้อกูลผู้อื่น การช่วยเหลือผู้อื่นก็คือสังคหะนั่นเอง

การเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นนั่นคือสังคหะนั่นเอง เพราะฉะนั้นคุณเกิดมาถ้าชีวิตจบมีพฤติกรรม ที่เรียกว่าทานก็คือเป็นผู้ที่ อัตถจริยา เป็นการประพฤติที่มีแก่นสารสาระอัตถะ มีประโยชน์ เป็นผู้ที่มีวิธีปฏิบัติ มีการปฏิบัติที่ได้ผล เกิดเป็น สีลสัมปทา ศรัทธาสัมปทา ปัญญาสัมปทา มีการประพฤติได้ มีจริยาที่เข้าเนื้อหาสาระ แล้วก็อยู่อย่างที่คนอื่นเขามีอัตตากันก็พยายามให้คนอยู่ร่วมกันอย่างดีปรองดองกัน สมานกัน มันพยายามจะมีตัวตน มันมีตัวตนมันก็พยายามจะทำให้ตัวตนเป็นใหญ่เป็นเลิศ เป็นผู้ได้เปรียบ ตัวตนข่มคนอื่นได้ นั่นเป็นกิเลสอัตตา ธรรมดาธรรมดา อัตตาโลกีย์ ก็มาช่วยยกันก็มีหน้าที่มาสมานอัตตา

ผู้ที่สามารถบรรลุทานบรรลุสำเร็จแล้ว ก็จะมาสอนผู้อื่น มาตำหนิผู้อื่น วัชชะ ตำหนิให้คนอื่นเขาดื่มคำตำหนิให้ได้ ท่านขยาย เปยยวัชชะ เป็นปิยวาจา อรรถกถาจารย์รุ่นหลังๆ ขยายความว่าเป็นภาษาพูด คำตำหนิเขา ให้เขาดื่มคำตำหนิได้นั่นแหละ มันเป็นคำพูดหรือเป็นวาจาที่น่ารัก ปิยวาจา เขาก็เลยแปล เปยยวัชชะว่าปิยวาจา ก็ไม่ผิด

คนที่สามารถตำหนิให้เขาดื่มคำตำหนินี้ได้ ตำหนิให้เขายอมรับได้ นี่แหละคือหน้าที่ของผู้ที่จะมาทำงานศาสนา งานศาสนานั้นเกิดมาเพื่อตำหนิคน ให้รู้ตัวว่ามันผิด มันมิจฉา มันอวิชชา

ส่วนสิ่งที่ถูกดีแล้วสัมมาแล้วไม่ต้องไปพูดถึงมากมาย ไม่ต้องไปยกย่องว่าเป็นคนดี มีแต่สรรเสริญ พระพุทธเจ้าท่านบอกว่าสรรเสริญเป็นคำต่ำ ไม่พอจะทำให้ละหน่ายคลายอะไรได้ อาตมาไม่นิยมคำสรรเสริญที่จะพูดบ้างก็เป็นโอกาสที่ควรสรรเสริญ ส่วนตำหนินี้เป็นเรื่องตำหนิแล้วตำหนิอีก เหมือนช่างปั้นหม้อที่ปั้นหม้อเมื่อยังเปียกอยู่

สู่แดนธรรม…นิมนต์พ่อท่านอ่านรายละเอียดของเปยยวัชชะ และอธิบายครับ

พ่อครูว่า...จะมาพูดแต่คำตำหนิเขาเขาก็ไม่ชอบใจ ผู้ที่ฉลาดผู้ที่มีไหวพริบก็บอกว่าคนนี้ช่างดีจังเลยพูดแต่คำที่เป็นปิยวาจา ผู้ที่พูดแต่คำที่น่ารักสรรเสริญนั้นเป็นคนไม่น่ารัก ผู้ที่มีคำตำหนิอย่างบริสุทธิ์จริงใจ มีความรู้ในการตำหนิ มีเจตนาที่เป็นกุศล มีเมตตากรุณามุทิตาอุเบกขา เป็นคำตำหนิด้วยเมตตา อาตมาเป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่พูดไปแล้วคนก็ไม่เข้าใจที่อาตมาพูดความจริงตรงนี้

สู่แดนธรรม...มีคนส่งข้อความว่า

พ่อครูว่า...ที่จริงทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป

เทวนิยมไม่เข้าใจฌานวิสัยที่เป็นโลกุตระ  แต่ฌานของพระพุทธเจ้าไม่ใช่จะรู้กันง่ายเลย ตัวจบของพลังงานฌานจะจบเมื่อเผากิเลสเสร็จก็เป็นบุญ เป็นตัวประหารตัวจริงตัวเพชฌฆาตตัวจริงส่วนตัวที่เป็นผู้พิพากษา อัยการ ตำรวจอะไรต่างๆก็คือฌาน

ฌานคือพลังงานอุณหธาตุคือไฟ แต่เขาไปแปลฌานว่าเพ่ง ซึ่งมันเป็นภาษาที่บอกวิธีสะกดจิตให้หยุดนิ่งเท่านั้น

ฌาน ไม่ใช่เป็นไฟที่เผาแล้วจึงจะเย็น แต่ว่าตัวฌานนี้ไม่เย็น บุญก็ไม่เย็น มีแต่ร้อนเพราะมันต้องสลายไฟราคะ ไฟโทสะ ไฟโมหะให้หายไปเลย  มันต้องมีพลังงานเหนือ พลังของฌาน พลังบุญ ต้องมีพลังงานที่เหนือพลังของราคะ โทสะ โมหะ ถ้าไม่เหนือเป็นอุตระแล้วมันจะไปสลายพลังงานราคะ โทสะ โมหะได้อย่างไร มันจะต้องเหนือชั้น เหนือชั้นด้วยปัญญา

พระพุทธเจ้าไว้ว่า ฌานต้องมีปัญญา ปัญญาต้องมีฌาน

อาตมาเอาจากพระไตรปิฎก ปัญญาคือการรู้ความเกิดความดับของขันธ์ 5 ศึกษาให้ดี ธรรมะของพระพุทธเจ้าลึกซึ้ง เรียนให้จบแล้วจะมาพูดได้อย่างอาตมา อาตมาเรียนจบแล้ว อาตมามีสภาวะจริงที่จบแล้ว ก็เอามาพูดด้วยภาษาที่คนที่ฟังจะเข้าใจได้ พระพุทธเจ้าเรียกว่าภาษาถิ่น อาตมาไม่ใช้บาลีเป็นหลัก แต่ใช้ภาษาไทยเป็นหลัก

นัตถิ  ฌานัง  อปัญญัสสะ     ปัญญา  นัตถิ  อฌายโต

ยัมหิ  ฌานัญจะ  ปัญญา  จ   ส  เว  นิพพานสันติเก

ฌานย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่มีปัญญา   ปัญญาย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่มีฌาน

ฌานและปัญญามีอยู่ในผู้ใด  ผู้นั้นแล อยู่ในที่ใกล้นิพพาน

(พตปฎ. เล่ม 25   ข้อ 35)

ปัญญาไม่ใช่ความรู้โลกีย์ ความรู้โลกีย์พาไปนิพพานไม่ได้

ผู้ที่ยังไม่มีปัญญาไม่ใช่คนมีฌาน คนมีเฉโก มีฌานโลกีย์เดียรถีย์ ที่ออกป่านั่งหลับตา แต่พระพุทธเจ้ามาประกาศของท่านไม่ต้องหลับตาปฏิบัติ แต่ลืมตาปฏิบัติ มีฌานลืมตา มีปัญญากำกับ ไม่ใช่เฉกากำกับ ตอนนี้เอาหลักฐานจรณะ 15 วิชชา 8 อธิบาย

สรุปแล้ว พุทธคุณของพระพุทธเจ้าแท้คือ วิชชาจรณสัมปันโน

วิชชาจรณะ คือ พุทธคุณแท้ๆ หรือเนื้อแท้ของแก่นพุทธศาสนา

อัมพัฏฐะคือ ลูกศิษย์พราหมณ์ เรียนจรณะ 15 วิชชา 8 แต่มันเพี้ยนไป

สมณะฟ้าไท..สรุปจบ